رییس پارک ملی گلستان گفت که حدود ۱۳۰ چشمه دائمی در این ذخیره‌گاه زیست کره وجود دارد که کاهش بارندگی در سال آبی ۱۳۹۹ – ۱۴۰۰ باعث خشک شدن حدود ۲۰ رشته از این منابع آبی طبیعی شده است.
به گزارش جارچی اخبار، مهدی تیموری روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهارداشت که دبی منابع آبی موجود در پارک ملی گلستان نیز براثر خشکسالی در مقایسه با سال‌های پرباران به کمتر از نصف کاهش یافته است که ادامه این روند بدون تردید برجمعیت گونه‌های جانوری و گیاهی این ذخیرگاه طبیعی تاثیر منفی خواهد گذاشت.
وی افزود: آبشارها و رودخانه‌های دائمی و فصلی مختلفی در پارک ملی گلستان وجود دارد که به گفته محیط‌بانان باسابقه، دبی آب آنها نیز در مقایسه با سال‌های قبل کاهش محسوسی پیدا کرده است.
تیموری با اشاره به تاثیر منفی تداوم وضعیت کم آبی بر زادآوری حیات وحش پارک ملی گلستان، اضافه کرد: هرچه منابع آبی کمتر شود شرایط نگهداری و تغذیه نوزادانی که در فصل بهار به دنیا آمدند برای جانوران از جمله میش و بز سخت‌تر خواهد شد.
رییس پارک ملی گلستان ادامه داد: کاهش سطح آبدهی منابع آبی، حیوانات این پارک را مجبور به مهاجرت به زیستگاه‌های پیرامونی و یا مزارع می‌کند که در این شرایط سودجویان راحت‌تر می‌توانند حیوانات را خارج از زیستگاه خود شکار کنند.
تیموری افزود: محیط‌بانان پارک ملی گلستان برای کمک به حفظ منابع آبی درحال بهسازی، مرمت و لایروبی چشمه‌ها و ایجاد آبشخور و بازگشایی مسیر چشمه‌های محصور در میان پوشش گیاهی هستند.
وی بابیان اینکه امکانات لازم برای آبرسانی سیار به حیات وحش پارک ملی گلستان وجود دارد، گفت: تاکنون نیازی به آبرسانی سیار و حتی توزیع علوفه دستی در حیات وحش این ذخیره‌گاه زیست کره احساس نشده اما با تداوم خشکسالی این اقدام انجام خواهد شد.
رییس پارک ملی گلستان با ابراز نگرانی از احتمال مهاجرت آهوان دشت میرزابایلو برای تامین آب و علوفه بیشتر به حاشیه مزارع کشاورزی و زیستگاه‌های پیرامونی مانند منطقه حفاظت شده قرخود خراسان شمالی که امکان حفاظت کمتری از آنها وجود دارد، اظهار داشت: آهوان و بره‌های با خروج از زیستگاه فعلی خود با خطراتی مانند حیوانات وحشی و شکارچیان مواجه خواهند شد.
تیموری جمعیت انواع گونه‌های علفخوار قوچ، میش، کَل و بز، آهو، مرال و شوکا در پارک ملی گلستان را بیش از هفت هزار راس برشمرد و ابراز امیدواری کرد در سرشماری پاییزه امسال حیات وحش این پارک تحت تاثیر خطرات خشکسالی قرار نگرفته باشند و روند افزایشی را نشان دهند.
دشت موسوم به آهوان در منطقه میرزا بایلو پارک ملی گلستان
پارک ملی گلستان بزرگ ترین و قدیمی ترین پارک ملی کشور با مساحت ۹۱ هزار و ۸۹۵ هکتار در شهرستان گالیکش در شرق استان گلستان و غرب استان خراسان شمالی واقع است که در سال ۱۳۵۴ به عنوان ذخیرگاه زیست کره در زمره ۵۰ ذخیرگاه بیوسفری جهان در لیست یونسکو ثبت شد.
بخش ناچیزی از پارک ملی گلستان در حوزه سرزمینی استان سمنان قرار دارد.
این پارک دارای سه نوع آب و هوای متفاوت خشک، نیمه خشک و نیمه مرطوب است که همین ویژگی باعث شده این پارک دارای پوشش گیاهی متنوع از استپ خشک تا جنگل انبوه باشد.
گونه‌های جانوری این پارک شامل آهو، پلنگ، تشی، خرس قهوه ایی، خرگوش، حشره خورها، راسو، روباه، روباه ترکمنی، رودک، سمور جنگلی، سیه گوش، شوکا، شنگ، قوچ و میش، کل و بز، گراز، گربه پالاس، گرگ، مرال، سمندر، قورباغه جنگلی، وزغ سبز، لاک پشت چهار چنگالی، مارمولک بی پا، مار آبی، مار قیطانی، گرزه مار و افعی قفقازی است.
گلستان در سال ۱۳۵۴ نخستین پارک ملی ایران شد که در فهرست میراث جهانی یونسکو به عنوان یکی از ۵۰ ذخیره‌گاه زیست محیطی کره زمین به ثبت رسیده است.