مربی سابق تیم ھای ملی دوچرخه سواری کشور گفت: با توجه به سومدیریت ھا، عدم برنامه ریزی دقیق، کمبود مربیان حرفه ای و فقدان سرمایه گذاری در این بخش، خارج شدن باشگاه ھای حرفه ای ایران از سطح اول آسیا و کاھش تدریجی مدال ھای ایران در این رشته به آینده دوچرخه سواری خوش بین نیستم.
به گزارش جارچی اخبار به نقل از ایسنا، ادگار شمعونیان با بیان اینکه کسب مدال آوری ایران در مسابقات قھرمانی دوچرخه سواری طی سال گذشته کاھش تدریجی داشته است، اظهار کرد: سالیان متمادی دوچرخه سواری جاده ای کشور جزء ٣ تیم برتر قاره کھن بود اما متاسفانه این موضوع در سال ھای اخیر به شدت کمرنگ شده و فارغ از تنوع مدال ھا، ایران مدالی را در مسابقات بازی ھای آسیایی ٢٠١٨ و ھمچنین مسابقات قھرمانی آسیایی پیست ٢٠١٩ از آن خود نکرده است.
وی با اشاره به اینکه تیم ملی دوچرخه سواری ایران با داشتن ٢ سھمیه مستقیم از ٣ سھمیه موجود در المپیک ٢٠١ ۶ باز هم در المپیک سال آینده دست خالی بوده است، تصریح کرد: مسابقات دوچرخه سواری پیست، امکان گرفتن سهمیه را از دست داده و در مسابقات جاده ای نیز تاکنون امتیاز کافی برای دریافت سهمیه به دست نیامده است.
مربی سابق تیم ھای ملی دوچرخه سواری با اشاره به فاصله زمانی کمی که تا المپیک ٢٠٢٠ باقی مانده، عدم حضور ایران در این مسابقات را دور از انتظار ندانست و گفت: فدراسیون دوچرخه سواری توان جذب مربی حرفه ای را ندارد و با عدم حضور مربیان خارجی و نیز کمبود مربیان حرفه ای فدراسیون، از ورزشکاران حرفه ای یا قھرمانانی که به تازگی مدال کسب کرده بدون داشتن تجربه کافی برای مربیگری در سطح ملی در قالب مربی استفاده می کند.
شمعونیان با تاکید بر اینکه مربیگری شامل آیتم ھای متفاوتی نظیر آشنایی به تغذیه،دانش علم تمرین،روانشناسی و بدنسازی در کنار علم دوچرخه سواری است، خاطرنشان کرد: سرمایه گذاری برای پرورش مربیان و استفاده از پتانسیل ھای داخل کشور و در ادامه اجرایی کردن خواسته ھا و برنامه ھای مربیان، قطعا موفقیت را به دنبال خواھد داشت.
داور ملی در رشته دوچرخه سواری یکی از علت ھای عدم موفقیت ورزشکاران را حضور نداشتن مستمر در مسابقات متعدد دوچرخه سواری دانست و افزود: دلایل کسب مدال ھای رنگارنگ در سنوات گذشته وجود چند باشگاه حرفه ای در کشور نظیر پتروشیمی تبریز، پیشگامان کویر یزد، شھرداری تبریز و دانشگاه آزاد اسلامی و سایر باشگاه های مطرح کشور بود که مسبب حضور ورزشکاران در مسابقات تور و آمادگی آنان می شد.
وی با اشاره به اینکه حضور ورزشکاران رشته دوچرخه سواری در تورنمت ھا، به شرکت در چند مسابقه جایزه بزرگ و لیگ سه مرحله ای کشور محدود شده است، گفت: مهم ترین برنامه یک مربی در ھر رشته ورزشی باید حضور در مسابقات متعدد و شرکت در چندین پیکار بین المللی باشد.
شعمونیان در ادامه بیان کرد: کمیته ملی المپیک بناییه ای مبنی بر وجود سو مدیریت و چالش ھای گوناگون در فدراسیون دوچرخه سواری صادر کرده، اما سوال مھم اینجاست که علی رغم اشراف کمیته ملی المپیک به ضعف ھا چرا ھیچ اقدام و اتفاق خاصی در جھت تحول، تغییر و پیشرفت صورت نمی گیرد؟
کارشناس مدیریت ورزشی افزود: تا زمانی که ریشه یابی و ارزیابی اصولی انجام نگیرد ھیچ تغییر و پیشرفتی میسر نشده و نمی توانیم مشکلات را بر گردن شانس و اقبال بیندازیم،برای رسیدن به پیشرفت باید ضعف ھا را شناسایی کرده و در صدد رفع آن برآییم با باور داشته باشیم که در شاخص ھای مختلفی مانند استعدادیابی، آموزش، برگزاری منظم مسابقات لیگ و مربیگری ضعف آشکار وجود دارد.
مربی سابق تیم ھای ملی دوچرخه سواری از تاثیر برخی ارگان ھا نظیر راھنمایی و رانندگی، شھرداری ھا و آموزش و پرورش در جھت پیشرفت و توسعه ورزش ھمگانی و قھرمانی خبر داد و گفت: راھنمایی و رانندگی می تواند با در نظر گرفتن قوانین مناسب برای دوچرخه آن را به عنوان یک وسیله نقلیه کاربردی مورد اھمیت و توجه قرار دهد.
مدرس بین المللی فدراسیون دوچرخه سواری، نھاد شھرداری را موثرترین ارگان در ارتباط با توسعه این ورزش دانست و خاطرنشان کرد: ایجاد فضاھا و پیست ھای مناسب برای گروه ھای مختلف سنی و الگو پذیری از کشورھای پیشرو برای ایجاد بستر مناسب تردد این وسیله نقلیه و امتداد مسیرھای دوچرخه سواری در تمام نقاط شھری می تواند به توسعه این ورزش در ابعاد ھمگانی و قھرمانی کمک شایانی کند.
وی پیشنھاد ایجاد زیرساخت مناسب برای نقل و انتقال دوچرخه به وسیله مترو و اتوبوس شھری به ویژه در کلان شھر تھران را مطرح کرد و افزود: این اتفاق می تواند گامی بلند به سمت فرھنگ سازی در استفاده از یک وسیله نقلیه سبز و نیز کاھش ترافیک شھرھای بزرگ باشد.
شمعونیان آموزش و پرورش را بنیادی ترین ارگان در نھادینه کردن فرھنگ ورزش در جامعه دانست و گفت: بسیاری از قھرمانان ملی کشور از درون مسابقات منطقه ای آموزش و پرورش استعدادیابی شده و عضو تیم ملی شدند بنابراین بازگشت تعامل سازنده بین این ارگان و سازمان ورزش و نیز برگزاری کلاس ھای آموزشی و ورزشی فوق برنامه ھمراه با ایجاد زیرساخت ھای لازم در مدارس می تواند به پیشرفت و توسعه این ورزش در آینده منجر شود.