به گزارش مهر به نقل از آسوشیتدپرس؛ کارل اوچ بیش از ۲۰ سال است که با بزرگ‌ترین گردهمایی سینمای جمهوری چک یعنی جشنواره بین‌المللی فیلم کارلووی واری مرتبط بوده و در ۹ سال اخیر به عنوان مدیر هنری این جشنواره فعالیت کرده است.
وی در مصاحبه‌ای درباره نکات کلیدی امسال این جشنواره صحبت کرده که در ذیل این مصاحبه آمده است:
چطور دوره قبلی این جشنواره را که در نهایت به گسترش جایگاه خاورمیانه در دوره جدید انجامید، ارزیابی می‌کنید؟ آیا تغییر کلی دیگری برای دوره پنجاه و چهارم دارید؟
صادقانه بگویم، این یک حرکت موفقیت‌آمیز بود که موجب شد تا جشنواره بین‌المللی کارلووی واری با کشورهای خاورمیانه ارتباط بیشتری پیدا کند. هر ۲ فیلم مستندی که سال پیش در بخش رقابتی حضور داشتند شامل «نوسان» از لبنان و «راه رؤیا» محصول آلمان و مصر، پس از نمایش در کارلووی واری به بسیاری از جشنواره‌های مهم راه یافتند. یک پروژه لبنانی با عنوان «همه این پیروزی» برنده جایزه «کار در مرحله پیشرفت» شد و جایزه ۱۰۰ هزار یورویی این بخش را برد و ۲ مستند دیگر این بخش از سوی مؤسسه فیلم دوحه حمایت مالی شدند تا مرحله پس از تولیدشان را پشت سر بگذارند. من در مراکش، بیروت و دوحه بودم و از نزدیک شاهد رویدادهای صنعت فیلم آنها بودم و می‌توانم حس کنم که تهیه کنندگان از کشورهای عرب دارند بیش از پیش به جشنواره کارلووی واری اعتماد پیدا می‌کنند.
سینمای چک در دوره پیش جشنواره خیلی خوب ظاهر شد، ولی کمی شگفت‌انگیز است که می‌بینیم امسال در بخش رقابت اصلی هیچ فیلمی از خود چک وجود ندارد. چه شده است؟
خب امسال سال ضعیفی برای تولیدات سینمایی چک بود؛ این روند حداقل در نیمی از سال وجود داشت. در مقایسه با ۱۰ عنوانی که سال ۲۰۱۸ وجود داشت، امسال ما تنها ۲ فیلم جدید قابل توجه داشتیم و تازه فکر نمی‌کردیم که آنها مناسب حضور در بخش رقابتی باشند. در هر حال، فراموش نکنیم که ما ۲ بخش رقابتی دیگر هم داریم که سینمای چک در آن بخش‌ها حضور دارد. فیلم «یک نوع خاص از سکوت» ساخته مایخل هوگنور در بخش رقابتی شرق از غرب حضور دارد و «بر فراز تپه‌ها» ساخته مارتین مارِسِک هم در بخش رقابت فیلم مستند جای دارد.
اما سینمای چک به نظر می‌رسد وضع درستی دارد زیرا هم فیلمسازان تازه‌کار و هم جاافتاده‌ها به خوبی در بخش‌های دیگر مورد استقال قرار گرفته‌اند از جمله مارین کرجکی فیلمساز متولد چک که در آمریکا ساکن است و اولین فیلمش را به عنوان محصولی از آمریکا در جشنواره دارد. در ضمن پروژه‌های دیگری هم هستند که بسیار با اقبال روبه رو شده‌اند. به نظر شما، چه چیزی نشان دهنده سلامت سینمای چک در سال ۲۰۱۹ است؟ و چشم‌انداز سال‌های بعد چیست؟
روند بازگشت فیلمسازان چک به صحنه جهانی اکنون کمی آهسته شده است و هنوز روند منظمی پیدا نکرده است. در واقع به نظر می‌رسد سال ۲۰۲۰ دوباره با مجموعه‌ای جذاب از فیلم‌های داخلی روبه رو باشیم. هر سال که همه چیز خوب باشد، ما هم جای بهتری به دست می‌آوریم. به خاطر می‌آورم که چند سالی فاصله زیادی افتاده بود و فیلمی از سینمای چک در مهمترین فستیوال‌های سینمایی نبود. در عین حال نباید انیمیشن چک را فراموش کنیم که موفقیت عظیمی در رویدادهای سینمایی سراسر جهان داشته است. امسال ما در مجموع ۹ فیلم انیمیشن کوتاه داریم که نباید از آن غفلت کرد.
بخش‌های «افق» و «نگاه دیگر» هم هست. در مورد برنامه ریزی‌های این ۲ بخش می‌توانید توضیحی بدهید؟
این سوال این فرصت را به من می‌دهد تا از تیم برنامه‌ریزان برای این بخش‌ها تجلیل کنم. آنها سخت کار می‌کنند تا مهمترین آثار سینمای هنری را ارائه کنند. می‌خواهیم مخاطب را با حمله‌ای جذاب به مغز و قلبش به چالش بکشیم و برای این کار نیاز داریم از نوع مشخص فیلم‌ها با تعریف دقیق و مشخص حمایت کنیم. درواقع فکر می‌کنم برنامه‌ای در سطح بالا برای این بخش داشته باشیم.
همانطور که شاهد تغییرات و روند انتقالی دیگر جشنواره‌های سینمایی هستیم، آینده جشنواره بین‌الملی کارلووی واری را چگونه می‌بینید؟ آیا تغییرات دیگری در آن ایجاد می‌شود؟
در ۱۰ سال اخیر تغییراتی پیچیده و غنی داشتیم. ساختار برنامه‌نویسی برای فستیوال را کاملاً تغییر دادیم و بر نوع خاص سینما متمرکز شدیم. همه ما فکر می‌کنیم که حالا به جایی رسیده‌ایم که بتوانیم دستاوردهای این سال‌های سخت‌کوشی را با مخاطبان؛ چه مخاطبان منظم و چه حرفه‌ای به اشتراک بگذاریم.
پنجاه و چهارمین دوره جشنواره بین‌المللی کارلووی واری از فردا (جمعه ۲۸ ژوئن) کار خود را شروع می‌کند و تا ۶ جولای (شنبه ۱۵ تیر) به کار خود ادامه می‌دهد.
این جشنواره هر سال در شهر کارلووی واری در شمال غربی جمهوری چک برگزار می‌شود. جشنواره کارلووی واری که از سال ۱۹۴۶ آغاز به کار کرده مهمترین جشنواره اروپای مرکزی و شرقی به شمار می‌رود و دارای ۲ بخش رقابتی و غیررقابتی است و جایزه اصلی آن گوی بلورین نام دارد.