«محمد جواد ظریف» در همایش بین المللی یک جانبه گرایی و حقوق بین الملل که روز دوشنبه در دانشگاه علامه طباطبایی برگزار شد گفت: چند جانبه‌گرایی یک انتخاب نیست یک ضرورت است دولت‌ها ذاتاً نسبت به حاکمیت خودشان بسیار با خست عمل کرده‌اند و می‌کنند و اگر نبود نیاز قطعی دولت‌ها به حل مسائل شان از طریق چند جانبه، هیچ گاه چندجانبه‌گرایی پا نمی‌گرفت.
وزیر امور خارجه افزود: لذا اینکه می‌بینیم دیپلماسی چند جانبه به عنوان یک واقعیت در صحنه بین‌المللی ظهور و نمود پیدا کرده به دلیل امکان ناپذیر بودن راه حل های یک جانبه است.
ظریف تصریح کرد: چندجانبه گرایی یک نیاز قطعی جامعه بشری بوده و دهه ها است که دنیا بدون چندجانبه گرایی امکان حیات ندارد.
وی ادامه داد: در بعضی حوزه ها چند جانبه گرایی را بدون فکر می پذیریم مثل زمانی که تلفن را بر می‌داریم و به جایی تلفن می کنیم. هواپیمایی سوار می شویم و به جایی سفر می کنیم. فراموش می کنیم که مقررات متعدد چند جانبه سفر ، مکالمه ما را امکان پذیر کرده است. اگر نبود این امکانات چند جانبه هیچ گاه نمی توانستیم کمترین روابط عادی که برایمان الان بدیهی به نظر می رسد را انجام دهیم.
وزیر امور خارجه گفت: ما در شرایط گذار کنونی چند جانبه گرایی بیش از هر زمان دیگری به یک ضرورت در جامعه بین المللی تبدیل شده است. شرایطی داریم که دنیا دیگر غرب نیست . البته این به معنای ضدغرب بودن و فراموش کردن برتری های نسبی غرب در حوزه اقتصاد، سیاست و مسایل دفاعی و علم و صنعت نیست.

به گزارش جارچی اخبار به نقل از ایرنا: وی افزود: این به معنای واقعیت است که در دنیای امروز ما نه تمام واقعیت در غرب اتفاق می افتد نه تمام آنچه که برای جهان اهمیت دارد در غرب اتفاق می افتد نه غرب می تواند همه تصمیمات برای تحولات جهانی را اتخاذ کند.
ظریف یادآور شد: زمانی بود که در گذشته های دور همه اتفاقات دنیا، اتفاقاتی که قابل محاسبه و قابل توجه بودند در اروپا اتفاق می‌افتاد یا لااقل در غرب جغرافیایی اتفاق می افتاد. زمانی بود که اروپا و غرب تمامی اتفاقاتی که در دنیا می افتادند تعیین مسیر می کردند . بعضی از ما هم متاسفانه این اعتقاد را هنوز داریم و فکر می کنیم هر اتفاقی در دنیا می افتد حتما باید غربی ها یا آمریکایی ها آن را تعیین کرده باشند.اما واقعیت این است که امروز در دنیا نه همه اتفاقات در غرب می افتد و نه توسط غرب رقم می خورد و ما به واقع یک جهان پساغربی داریم که در آن همه دنیا در واقعیت ها مشترکند.