کارگردان و نویسنده نمایش گفت: یکی از بزرگترین دغدغههای ذهنی من در تئاتر ایران، نبود ارتباط میان مخاطب و هنرمندان میباشد که این موضوع حفره عظیمی در این حوزه ایجاد کرده است.
علیرضا کوشک جلالی جمعه شب در نشست تخصصی با موضوع «تئاتر معاصر»، نبود ارتباط میان مردم، هنرمندان و آثار هنری را یک خلا مهم در تئاتر ایران ارزیابی کرد و گفت: متاسفانه در ایران نمایش یا آنچنان پست مدرن و پست پست مدرن است که مخاطب هیچ ارتباطی با آن برقرار نمیکند و یا در حد جنگ شادی است.
به گزارش جارچی اخبار به نقل از ایرنا، وی افزود: تفاوت تئاتر در ایران و اروپا این است که سالنهای تئاتر اروپایی را فقط روشنفکران و قشر فرهیحته پر نمیکنند، بلکه تماشای تئاتر یکی از اصلیترین خوراک فرهنگی خانوادههاست.
این کارگردان تئاتر افزود: تئاتر نباید صرفا مانیفست اخلاقی و اجتماعی ارائه بدهد، بلکه تئاتر خوب، تئاتریست که هم جنبه تفریحی داشتهباشد و هم چیزی برای یاد دادن، چون حرف را باید به شکلی زد که تاثیر بگذارد.
کوشک جلالی گفت: سختترین مسائل فلسفی در تئاتر باید طوری مطرح شوند که مردم عادی نیز کاملا درک کنند.
وی ضمن تاکید بر مشکلات سختافزاری حوزه تئاتر به خصوص در شهرستانها اظهار کرد: در حوزه تئاتر شهرستانها ما از نظر استعداد هیچچیز کم نداریم و وقتی آموزش در راه صحیح خود صورت میگیرد، همهچیز درست پیش میرود، اما مشکلات جانبی توان فعالان تئاتر را به تحلیل میبرد.
وی افزود: اینکه میگوییم در کشورهایی مثل آلمان، فرانسه و یا انگلیس تماشای تئاتر در سبد فرهنگی خانوادههاست، علتش این است که زمینه نیز برای این امر فراهم است و شما به عنوان مخاطب در شهری مثل کلن که یک میلیون و ۱۰۰ هزار نفر جمعیت دارد، هر شب ۶۰ یا ۷۰ تئاتر روی صحنه دارید که میتوانید برای تماشا انتخاب کنید و این موضوع فقط با حمایت دولتها اتفاق میافتد.
کوشک جلالی در پایان با اشاره دوباره به تئاتر شهرستانها تاکید کرد: تنها مشکل تئاتر در شهرستانها، همچنین تبریز، کمبود امکانات مالی و زیرساختهای سخت افزاری است و گرنه نیروی انسانی و آکادمیک تئاتر در تبریز نه تنها با کمبود مواجه نیست، بلکه روز به روز شاهد رشد و بالندگی این استعدادها نیز هستیم.
در پایان این نشست که در پلاتوی دانشگاه نبیاکرم (ص) تبریز برگزار شد، ۴ نمایشنامهی علیرضا کوشک جلالی که به تازگی منتشر شدهاند، نیز رونمایی شد
- ۰۷ دی ۱۳۹۸ - ۲۲:۱۲
علیرضا کوشک جلالی:
نبود ارتباط میان مخاطب و هنرمندان یک خلا مهم در تئاتر ایران است
متاسفانه در ایران نمایش یا آنچنان پست مدرن و پست پست مدرن است که مخاطب هیچ ارتباطی با آن برقرار نمیکند و یا در حد جنگ شادی است.