کتاب «سینما به روایت اصفهان» نخستین بار در پاییز امسال به چاپ رسید که روایتگر سینما در بستر جغرافیای شهر اصفهان است.

به گزارش جارچی اخبار؛ این کتاب به نویسندگی پژمان نظرزاده آبکنار، نفیسه باقری، مصطفی حیدری توسط انتشارات سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری اصفهان و با حمایت دفتر تخصصی سینما تهیه، تدوین، نشر و توزیع شده است.

نفیسه باقری پژوهشگر جهاد دانشگاهی اصفهان و مدرس تاریخ در خصوص معرفی این کتاب گفت: کتاب «سینما به روایت اصفهان» یک کتاب پژوهشی تحلیلی و تاریخی است که به بررسی تاریخ سینمای اصفهان طی سال‌های ۱۳۰۴تا ۱۳۵۷ یعنی در دوره پهلوی اول و دوم می‌پردازد.

وی افزود: از آنجایی که این کتاب، سینما را در بستر جغرافیای شهر اصفهان بررسی می‌کند لذا بخشی از تاریخ محلی اصفهان را نیز در برمی گیرد.

وی تصریح کرد: این کتاب ۸ فصل دارد که فصل نخست آن به خیابان چهارباغ عباسی به عنوان مرکز سینمای اصفهان به صورت ویژه پرداخته، فصل دوم تاریخ سالن‌های سینماهای اصفهان را روایت می‌کند و فصل سوم، چهارم و پنجم به رابطه نهاد قدرت و سینما و مناسبات اقتصادی و اجتماعی سینما در اصفهان می پردازد.

باقری ادامه داد: تجربیاتی از اصفهان در فصل ششم مطرح شده که فیلم ها و مستندات برجسته و درخشان با موضوع اصفهان را مورد بررسی قرار داده است؛ فصل هفتم به جریان سینما آزاد در اصفهان پرداخته و در فصل هشتم نیز با جریان سینماسوزی که مصادف است با حوادث انقلاب ۵۷ به پایان رسیده است.

این پژوهشگر تاریخ افزود: کتاب پیوستی از اسناد دارد که برای نخستین بار گردآوری و از آنها در پژوهش استفاده شده است؛ همچنین در کتاب، نقشه ای از جانمایی سینماهای اصفهان در دوره پهلوی قرار داده شده که برای نخستین بار با تحقیق میدانی تهیه شده است.

وی با بیان اینکه مطالعات کتاب از سال ۹۶ آغاز شد و حدود سه سال طول کشید، ادامه داد: منابع اصلی کتاب، اسنادی بسیار پراکنده و روزنامه های محلی وقت که به هزاران ورق می‌رسید، بودند که باید گردآوری و دسته بندی می شدند لذا تحقیق و پژوهش و تحلیل آنان کاری بسیار وقت گیر بود.

باقری به محتوای کتاب نیز اشاره ای کرد و گفت: بخشی از این کتاب روایت افرادی است که زمانی عاشق و شیفته سینما بودند و سینما مهمترین و تنهاترین تفریح زندگی آنان بوده است.

وی تصریح کرد: درخصوص تاریخ تاسیس سینماها نیز روایات جالبی هست که این سینماها توسط چه کسانی تاسیس شده و چه کسانی اصولا سینمادار بودند. سینماداران در آن زمان، افراد متمولی بودند که بخشی از سرمایه خود را وارد صنعت سینما می‌کردند چراکه برای آنان پرسود بود. اما نخستین کسانی که در تاریخ سینمای ایران به تاسیس سینما پرداختند معمولا از اقلیت‌های مذهبی- قومی، مثل ارامنه و مهاجران گرجی و روس بودند.

این مدرس تاریخ یادآور شد: سینما با خود مناسک و آدابی را هم به همراه داشت و مشاغل خُردی را در کنار خود ایجاد کرد؛ در واقع چهارباغ، خیابان بسیار مناسبی برای پا گرفتن این مشاغل خرد و وابسته به سینماها بود از جمله مغازه‌های ساندویج فروشی، دکه‌های مطبوعاتی یا کسانی که با دوچرخه یا سه پاچه‌های خود، کار اعلان و تبلیغ فیلم های سینماها را به شکل سیار بر عهده داشتند.