ترجمه: رضا عالش‌زاده
ترافیک سنگین مشکل اساسی بسیاری از شهرهای جهان است. برای حل این معضل برخی شهرها به دنبال آزمایش و بکارگیری روش‌های نوآورانه مثل اسکوترهای برقی، تاکسی‌های پرنده و برخی دیگر به دنبال چراغ‌های راهنمایی مجهز به هوش مصنوعی هستند.
به گزارش جارچی اخبار به نقل از شهریار تبریز، اما همیشه شهرهای پیشرویی وجود دارند که قدم‌های جاه‌طلبانه‌تری بر می‌دارند. شارجه امارات یکی از همین شهرهاست، شهری که به دنبال روش حمل و نقل نوینی است که مسافران را توسط خودرو (کابین) هایی جابجا کند که بر روی غلاف یا پادهای پرسرعتِ ریل‌مانند بدون راننده‌ای قرار می‌گیرند که از یک مسیر فولادی در بالاتر از سطح زمین آویزان شده‌اند.
شرکت یواسکای ترانسپورت مستقر در بلاروس یک خط آزمایشی ۴۰۰ متری از پادهای معلق را در شارجه که هم‌مرز با دبی در امارات است افتتاح کرد. این ریل-غلاف‌های برقی از بیرون به رنگ سفید براق هستند و فضای داخلی آنها به گونه‌ای طراحی شده است که بسیار لوکس و درجه یک با موسیقی سالن و نورپردازی زیبا بوده و دارای دو صندلی تاشو و راحت است. هر کدام از این خودروهای خودران می‌تواند تا چهار سرنشین را حمل کند. این خودروها بر روی ریل‌های فولادی در هوا معلق هستند.
به گفته مدیران این شرکت، یک شبکه کاملاً اجرا شده از خودروهای غلافی برقی در سطح شهر می‌تواند ۱۰۰۰۰ مسافر در ساعت را با سرعت ۱۵۰ کیلومتر در ساعت جابجا کند. به گفته آنها، هدف اصلی استفاده از این سیستم ترابری جدید، آزاد کردن فضای زمین و جاده‌هایی است که می‌توانند برای فضاهای عمومی، فضای سبز و انواع ساخت و سازها مورد استفاده باشند.
هدف دیگر این سیستم، کاهش ترافیک شهری وحشتناک شهرها، به ویژه در مکان‌هایی است که ازدحام و بزرگی ساخت و سازهای موجود، به مدیریت شهری اجازه فکر کردن به پروژه‌های ترافیکی دیگر در کنار آنها را نمی‌دهد. از طرفی دیگر، مزیت بالای این سیستم استفاده از نیروی برق به جای بنزین و سوخت‌های فسیلی است که به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای خواهد انجامید.
به گفته مدیران مالی این شرکت، ساخت یک کیلومتر مترو می تواند تا ۱۵۰ میلیون دلار هزینه داشته باشد، در حالی که سیستم خودروهای غلافی معلق حدود ۱۰ میلیون دلار هزینه دارد. این شرکت فناوری مشابهی را با حمل ۴۸ تن با حداکثر سرعت ۹۰ کیلومتر در ساعت برای حمل کانتینرهای باری توسعه داده است.
اگرچه این خودروهایی معلق در آسمان اغلب با تله‌کابین یا مونوریل مقایسه می‌شوند، اما انعطاف‌پذیری بیشتری را ارائه می‌دهند. از طرفی دیگر، تله‌کابین همیشه با همان سرعت کند و در مسیر کوتاه حرکت می‌کند در حالیکه این سیستم جدید می‌تواند مسافت‌های طولانی را با سرعت بسیار بالا طی کند.
بنا بر اظهارات آقای زارتسکی، مدیر شرکت طراح و سازنده این خودروها، این سیستم حمل مسافر از موتورهای الکتریکی برای به حرکت درآوردن چرخ‌های فولادی استفاده می‌کند که روی ریل فولادی حرکت می‌کنند و همچنین دارای سیستم کنترل پیشرفته با ویژگی‌های هوش مصنوعی هستند. موقعیت وسیله نقلیه در بالای زمین، ویژگی‌های آیرودینامیک آن را بهبود می‌بخشد و مصرف انرژی در حین حرکت را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.
اما این سیستم حمل‌ونقلی نوین با چالش‌های خاصی برای جهانی‌شدن روبرو است: اولین مشکل این است که بسیاری از مشتریان بالقوه به سختی به یک فناوری جدید باور پیدا می کنند و در نتیجه تلاش زیادی برای متقاعد کردن مردم برای استفاده از یک سیستم جدید نیاز است.
دومین نکته وضعیت گواهینامه تایید کیفیت آنها است، زیرا به طور معمول، گواهینامه‌ها در رابطه با استانداردهای خاص موجود طراحی و صادر می شوند. اما وقتی قرار است یک نوع حمل و نقل کاملاً جدید تأیید شود چه باید کرد؟