امیر قلعه‌نویی به عنوان پرافتخارترین سرمربی لیگ برتر که همواره در هر تیمی بوده موثر ظاهر شده و توانسته با توجه به پتانسیل مجموعه‌ای که در اختیار دارد عملکرد مثبت و قابل قبولی داشته باشد
سرمربی تیم ملی برخلاف وعده‌هایش در ابتدای حضور در این سمت، انتخاب‌های عجیب و غریبی برای پرکردن کادر دستیارانش انجام داده است.
به گزارش جارچی اخبار به نقل از ایلنا، اواخر اسفندماه سال گذشته بود که فدراسیون فوتبال در نهایت پس از چند ماه بلاتکلیفی، سرمربی جدید تیم ملی را انتخاب و معرفی کرد و طی آن مشخص شد هدایت این تیم از این پس بر عهده امیر قلعه‌نویی خواهد بود و وی جانشین کارلوس کی‌روش شده است.
امیر قلعه‌نویی به عنوان پرافتخارترین سرمربی لیگ برتر که همواره در هر تیمی بوده موثر ظاهر شده و توانسته با توجه به پتانسیل مجموعه‌ای که در اختیار دارد عملکرد مثبت و قابل قبولی داشته باشد و البته عقبه پربار او در این سال‌ها خودش را محق نشستن دوباره روی نیمکت تیم ملی می‌دیده و خیلی از کارشناسان و پیشکسوتان فوتبال ایران هم در این مورد با او هم عقیده بودند که بای به سرمربی داخلی اعتماد شود و در این بین هم بهترین گزینه شخص خود اوست.
با توجه به انتخاب‌های فدراسیون فوتبال ایران در دهه گذشته و هزینه‌های هنگفتی که استخدام سرمربیان خارجی روی دست فوتبال ایران گذاشته و دستاورد قابل توجهی هم به همراه نداشته است، روی آوردن به سرمربی داخلی در این مقطع اقدامی منطقی و عقلانی بود و با توجه به برایند خوبی که در جام جهانی قطر از تیم‌هایی مثل ژاپن و مراکش و استرالیا و… با استفاده از مربی بومی توانستند نتایج خوبی بگیرند هم اقبال عمومی پس از شکست سنگین با کی‌روش در جام جهانی روی استخدام مربی داخلی بود و در این شرایط چه کسی بهتر از امیر قلعه‌نویی؟
موارد بالا به این منظور مطرح شد که بگوییم مشکلی با حضور امیر قلعه‌نویی روی نیمکت تیم ملی نداریم و اتفاقا به خیلی از دلایلی که بخشی از آنها عنوان شد و بخشی دیگر هم نه، او را بهترین گزینه در این مقطع برای چنین مسئولیتی می‌دانیم ولی این موافقت دلیلی بر چشم پوشی روی تصمیمات و انتخابات اشتباه نیست.
هنگام روی کار آمدن قلعه‌نویی بحث بر سر انتخاب دستیاران و اعضای کادرفنی او مطرح بود و همان زمان عنوان شد قرار است ۲-۳ مربی خارجی مطرح و با کیفیت به کادرفنی اضافه شود تا بار فنی نیمکت تیم ملی ارتقا پیدا کند ولی هرچه زمان گذشت و گزینه‌های مختلف به نیمکت تیم ملی اضافه شدند اثر کمتری از شعارهای روزهای ابتدایی دیده شد تا جایی که در حال حاضر تنها مربی خارجی کادرفنی تیم ملی دینکا آلین، مربی گلرهای تراکتور تبریز است.
قلعه‌نویی در کادرفنی خود ابتدا از سعید الهویی استفاده کرد و رحمان رضایی هم دیگر عضو مد نظر او برای نشستن روی نیمکت تیم ملی بود و به عنوان مربی بدنساز هم علی اصغر قربانعلی‌پور استخدام شد. در کنار این نفرات شخصی به نام علی کمانگری به عنوان آنالیزور در تیم ملی مشغول به کار شده که رزومه و تجربه کاری او به شدت مورد بحث است.
در ادامه هم انتخاب‌های بهتری در تیم ملی شاهد نبودیم و آندو تیموریان بدون حتی یک ثانیه تجربه مربیگری به نیمکت تیم ملی رسید و در نهایت هم حمید مطهری این کادر را تکمیل کرد تا اینطور به نظر برسد فهرست طویل و عریض دستیاران قلعه‌نویی در تیم ملی افرادی باشند که از لحاظ فنی چیزی بالاتر از خود او ندارند و عملاً نمی‌توانند نکته‌ای به امیر قلعه‌نویی اضافه کنند.
قلعه‌نویی حدود ۱۶ سال انتظار کشید تا دوباره به او برای هدایت تیم ملی اعتماد شود و نتایج او در این دوره کاری هم برای رزومه‌اش خیلی مهم و حیاتی است و هم مسیر آینده فوتبال ایران و اینکه چقدر می‌توان به مربیان داخلی اعتماد کرد با توجه به نتایج او مشخص خواهد شد و حالا با انتخاب‌هایی که قابل توجیه نیستند به اعتبار خودش و نیمکت تیم ملی ضربه می‌زند.
کاش تا دیر نشده و هنوز تا جام ملت‌ها فرصت هست تجدید نظری در خصوص موارد مطرح شده و تقویت درست و اصولی نیمکت تیم ملی صورت بگیرد.