دبیر کل حزب اعتدال و توسعه درحالی از راهبرد انتخاباتی حزبش سخن به میان آورد که کارنامه ۸ ساله دولت روحانی پیش روی مردم است، با این حال اشاره می‌کند که “مردم ما را هم می‌شناسند. اگر ما به جامعه بزرگ شاغلین و بازنشستگان حرفی را بزنیم عملکرد گذشته ما گویای این است که اعتقاد ما چیست!”
به گزارش جارچی اخبار، حزب اعتدال و توسعه در سال ۱۳۷۸ تاسیس شد و از آن مقطع تاکنون «محمد باقر نوبخت» ردای دبیرکلی را برتن کرد و در انتخابات مجلس ششم هم فهرست خود را ارائه و در این انتخابات بار دیگر دبیرکل حزب، نماینده مجلس شد، اما در آن دوره این حزب نتوانست فراکسیون قابل ملاحظه‌ای تشکیل دهد.
مجله «آگاهی نو» در گزارشی در تبیین فعالیت‌های سیاسی حزب اعتدال و توسعه، آورده است: افرادی چون کاظم جلالی نماینده سمنان که مدیر مسئول روزنامه حزب به نام «اعتدال و توسعه» هم بود و به تدریج به علی لاریجانی در مجالس هشتم و نهم جذب شد یا حمیدرضا حاج بابایی که به محمود احمدی‌نژاد پیوست و وزیر آموزش و پرورش شد و از حزب اعتدال و توسعه جدا شد.کامیابی بزرگ حزب اعتدال و توسعه اما ریاست‌جمهوری حسن روحانی بود که این حزب را از وکلا، وزرا، سفرا و مدیران بازنشسته در مرکز تحقیقات استراتژیک به دولتمردان بر دولت‌های یازدهم و دوازدهم بدل ساخت. «محمد باقر نوبخت» معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان برنامه و بودجه شد.«محمود واعظی» ابتدا وزیر ارتباطات و سپس رئیس دفتر رئیس جمهور شد. «علی جنتی» وزیر فرهنگ و ارشاد و اسلامی شد. «محمدرضا نعمت‌زاده» در دولت یازدهم، وزارت صنعت و معدن و تجارت را بر عهده گرفت و مرحوم «اکبر ترکان» دستیار و مشاور رئیس جمهور شد.«مسعود سلطانی‌فر» نیز از عضویت در حزب اعتماد ملی به عضویت حزب اعتدال و توسعه درآمد در حالی که ریاست سازمان میراث فرهنگی و بعداً وزارت ورزش و جوانان را عهده‌دار شد.
نوبخت: در دولتِ روحانی اسما دبیرکل حزب اعتدال و توسعه بودم!
پس از حضور یارانِ روحانی در پاستور، حزب اعتدال و توسعه به «کمای سیاسی و تشکیلاتی» رفت و دیگر ظهور و بروز چشم‌گیری در سپهر سیاست ایفا نکرد. «محمد باقر نوبخت» که پس از پایان ماموریت در دولت یازدهم و دوازدهم وقت بیشتری را برای فعالیت‌های تشکیلاتی اختصاص می‌دهد و در انتخابات مجلس دوازدهم هم ثبت نام کرده است در گفت‌وگویی به نکات جالبی درباره فعالیت‌های حزبش و برنامه‌های انتخاباتیشان در آوردگاه ۱۱ اسفند ماه اشاره می‌کند و می‌گوید: تقریباً. باید بگویم شاید اسما دبیرکل بودم اما رسماً، به جهت تضادی که در عمل بین مسئولیت سازمان برنامه و بودجه با فعالیت حزب وجود داشت، هم از نظر زمانی و هم از نظر مسائل ویژه‌ای که ما آنها را رعایت می‌کردیم، در آن هشت سال، «حزب اعتدال و توسعه»، بدون موسسان حزب به فعالیتش ادامه داد؛ حتی در دوره انتخابات، مشکلاتی برای حضور داشتیم اما بعد از اتمام کار مدیریتی در دولت از همان روز بعد، فعالیت‌های ما در حزب آغاز شدند.
وی درعین حال از برنامه‌های حزب متبوعش در انتخابات مجلس خبر می‌دهد و می‌گوید: ما با دو فرض وارد شدیم؛ یکی اینکه آیا این گفتمان و تفکر ما درست بوده است؟ به آنکه سال ۹۲ مطرح کردیم و به مردم گفتیم عمل کردیم؟ امید ما این است که ما بالاخره تفکری داشتیم و در مقاطعی دیدیم که تفکر ما درست است مردم هم به ما رای دادند.
دبیر کل حزب اعتدال و توسعه که از ضعف و ناکارآمدی دولت‌های یازدهم و دوازدهم عبور کرد و دیگران بویژه آرایش انتخابی سال ۱۴۰۰ را عامل دلسردی مردم در صحنه سیاسی دانست مدعی شد که « البته من نارضایتی مردم را حس می‌کنم، این نارضایتی مردم بیش از اینکه به عملکرد آن دوره باشد به عملکرد فضای انتخاباتی سال ۱۴۰۰ برمی‌گردد که شما می‌بینید چه شخصیت‌هایی، حتی شخصیت‌های اصولگرایی که همیشه مردم آنها را به عنوان نمادی از نظام و یا تفکر اصولگرایی قبول داشتند، مورد تایید قرار نگرفتند. اینقدر فضا مضیق شد. با همه این توصیفات این فرصت می‌تواند برای ما که مردم را دوست داریم مفید باشد.»
برنامه‌های انتخاباتی اعتدالی‌ها
نوبخت باردیگر به برنامه های حزبش در انتخابات پرداخت و اعلام کرد: « می‌توانیم از طریق ابزارهای تقنینی و قانونی در مجلس از نارضایتی‌ها را بکاهیم. من تردید ندارم این برنامه‌هایی که ما داریم و برای مردم تک تک با شفافیت بیان می‌کنیم که اگر ما برویم این کار را خواهیم کرد و به این ترتیب می‌توانیم این کار را هم انجام دهیم و قانع شوند که این اقدامات شدنی است، نه حرف‌های کلی‌گویی، مردم اقبال نشان می‌دهند.»
وی درحالی از برنامه‌های انتخاباتی حزبش سخن به میان آورد که کارنامه ۸ ساله دولت روحانی و شخص او به عنوان یک «مردِ تکنوکرات» پیش روی مردم است، با این حال اشاره می کند که «مردم ما را هم می‌شناسند. من فکر می‌کنم که اگر ما به جامعه بزرگ شاغلین و بازنشستگان حرفی را بزنیم عملکرد گذشته ما گویای این است که اعتقاد ما چیست!»
محمد باقر نوبخت پیش از این در نامه‌ای خطاب به آیت الله رئیسی از وعده های انتخاباتیش مبنی بر لزوم افزایش حقوق بازنشستگان رونمایی و خواستار افزایش حقوق بازنشستگان شد.
اما این ادعا به کجا باز می‌گردد دولت دوازدهم در شرایطی لایحه دائمی شدن همسازن سازی حقوق بازنشستگان با شاغلان را تقدیم مجلس کرد که در واپسین روزهای عمر خود قرار داشت؛ اگر دولتِ روحانی اراده جدی برای حمایت از معیشت بازنشستگان داشت، این اقدام را باید در شروع دولت دوازدهم کلید می‌زد که اجرای آن در دوره چهارساله‌اش به سرانجام برسد اما عملا سختی اجرای آن با وجود بدهی‌های فراوان دولت دوازدهم به دولت بعدی ارث رسید.
اکنون «یاران روحانی» برای بازگشست به قدرت، بر روی بازنشستگان متمرکز شده‌اند تا اهداف و برنامه‌های انتخاباتی خود را که از قبل تهیه کرده‌اند اجرا کنند. در همین راستا سکاندار حزب اعتدال و توسعه با بیان اینکه پس ما مشخصاً برنامه خواهیم داد و راه‌حل‌ها را خواهیم گفت،می‌گوید «فکر می‌کنیم اقدام شجاعانه‌ای انجام دادیم، از عافیت طلبی و حاشیه نشینی درآمدیم، خودمان را در معرض و آماج قرار دادیم.»
جمله پایانی نوبخت حائز اهمیت برای کسانی بود که شاید از هراس پایگاه اجتماعی خود از حاکمیت، بازی نانوشته تحریم را دنبال می‌کنند، آنجا که می‌گوید «در هر صورت فکر می کنم، انتخابات برای ما برای «بُرد بُرد» است. اگر بتوانیم با یک اکثریت قوی در مجلس برویم بُرد است. با یک اقلیت قوی، ناظر و مطالبه‌گر از سوی مردم در مجلس باشیم بُرد است و اگر بنا به هر دلیلی هم این اتفاق رخ ندهد باز ما هم فکر کردیم وظیفه‌مان را انجام داده‌ایم.