نایب‌رئیس پیشین شورای اسلامی شهر تهران با تاکید بر افول جایگاه شوراهای اسلامی شهر و روستا در طول ۲۵ سالی که از تشکیل آن‌ها می‌گذرد، گفت: اکنون شوراها به نهادهایی نمایشی تبدیل شده‌اند و نقش تاثیرگذاری در اداره شهرها، جلب مشارکت شهروندان و کمک به دستگاه‌های دولتی برای انجام فعالیت‌های محلی ندارند.
به گزارش جارچی اخبار، مرتضی طلایی عضو و نایب رئیس پیشین شورای اسلامی شهر تهران در گفت و گویی به مناسبت «روز ملی شوراها» در تحلیل جایگاه شوراهای اسلامی شهر و روستا در سطح کشور بخصوص میزان اثرگذاری این نهادها در سیاست‌گذاری‌های محلی پس از گذشت ۲۵ سال از تشکیل آن‌ها، توضیح داد: با وجود این که در قانون اساسی، جایگاه بالایی برای شوراهای اسلامی شهر و روستا پیش‌بینی شده است و حتی دولت، استانداران و فرمانداران مکلف به همکاری با شوراها شده‌اند، اما در فرآیند اجرا شاهد آن هستیم که از سال ۷۸ به این سو که شوراهای اسلامی شهر و روستا تشکیل شده، جایگاه شوراها در سطح کشور روند نزولی داشته است.
وی افزود: از ابتدای تشکیل شوراها تا امروز مشاهده کرده‌ایم که در طول زمان هم قوانین تصویب‌شده در مجلس باعث محدودتر شدن اختیارات شوراهای اسلامی شهر و روستا شده است و هم دولت‌ها به‌ندرت تعامل، همکاری و پشتیبانی واقعی از شوراها داشته‌اند.
شوراها در سطح جامعه وزن پایینی دارند
او ادامه داد: این مسائل به همراه عملکرد ضعیف شوراها در برخی دوره‌ها و البته مسائل مرتبط با فساد مالی و اداری که در بعضی دوره‌ها گریبان‌گیر برخی اعضای شوراهای شهرهای کوچک و بزرگ شده است، باعث شده که در حال حاضر شوراها در سطح جامعه وزن پایینی داشته باشند و حوزه عملکرد آن‌ها نیز محدود باشد. اکنون شوراها به نهادهایی نمایشی تبدیل شده‌اند و نقش تاثیرگذاری در اداره شهرها، جلب مشارکت شهروندان و کمک به دستگاه‌های دولتی برای انجام فعالیت‌های محلی ندارند.
تخلفات برخی اعضا، باعث افول جایگاه شوراها شده است
طلایی درباره آسیب‌شناسی علت افول جایگاه شوراهای اسلامی شهر و روستا در سطح کشور گفت: بخش مهمی از عوامل کاهش میزان تاثیر و اهمیت شوراها در سطح جامعه به عملکرد بعضی اعضای این نهادها بازمی‌گردد؛ در واقع، تخلفاتی که در طول سال‌های گذشته به شکل متناوب توسط اعضای برخی شوراهای شهرهای کوچک و بزرگ یا شوراهای روستایی رخ داده است، هم جایگاه شوراها در میان افکار عمومی را پایین آورده و هم بهانه‌ای به دست برخی مسئولان برای تضعیف جایگاه شوراها داده است.
خود شوراها در برخی موارد، باعث کوچک شمردن‌شان شده‌اند
وی اضافه کرد: همچنین نمی‌توان از مسائل سیاسی و جناح‌بازی‌های اعضای شوراها در برخی دوره‌ها صرف نظر کرد و در مجموع شاهد آن بوده‌ایم که در برخی موارد، این شوراها بوده‌اند که خودشان، باعث کوچک شمردن خودشان شده‌اند.
نایب‌رئیس پیشین شورای اسلامی شهر تهران ادامه داد: عامل مهم دیگری که باعث تضعیف جایگاه شوراها در سطح کشورمان شده، این است که اولا دستگاه‌های دولتی و محلی به نوعی شوراها را رقیب خودشان می‌دانند و هم نمایندگان مجلس، اعضای شوراها را رقیب خودشان تلقی می‌کنند؛ یعنی احساس برخی نمایندگان مجلس این است که اگر اعضای شوراها بتوانند کارهای بزرگی انجام دهند و در سطح جامعه مطرح شوند، احتمالا در دوره بعدی مجلس نامزد خواهند شد. به همین دلیل، شاهد آن بوده‌ایم مجلس شورای اسلامی که خودش باید یک نهاد مردم‌سالار باشد و از نهادهای مردمی نظیر شوراها حمایت کند، در طول دوره‌های گذشته از برنامه‌هایی که شوراها برای بهبود وضعیت مدیریت‌های محلی ارائه داده‌اند، حمایت نکرده‌اند.
کاهش اثرگذاری شوراها در جامعه
طلایی ضمن انتقاد از حمایت نشدن پارلمان‌های محلی یعنی شوراهای شهر و روستا توسط پارلمان اصلی کشور یعنی مجلس شورای اسلامی، اظهار داشت: یکی از مهمترین برنامه‌هایی که شوراها در ادوار مختلف تلاش کرده‌اند آن را به اجرا درآورند، اما با مخالفت نمایندگان مجلس مواجه شده، طرح «مدیریت یکپارچه شهری» است که تا کنون در دوره‌های گوناگون مجلس پیش نرفته است و حتی در مجلس یازدهم که هم بخش زیادی از نمایندگان آن قبلا در شوراهای شهر عضویت داشته‌اند و هم رئیس آن جزو باسابقه‌ترین مدیران شهری کشور بوده و کاملا به مسائل مدیریت شهری آشنا است، بازهم با وجود سپری شدن چهار سال از دوره کنونی مجلس، نه‌تنها طرح مدیریت یکپارچه شهری پیش نرفت، بلکه هیچ اقدام دیگری نیز برای تقویت شوراها انجام نشد.
قوای مجریه و مققنه تمایلی به حمایت از شوراها ندارند
وی در پایان خاطرنشان کرد: برخی نمایندگان فعلی مجلس که در گذشته عضو شوراها بوده‌اند، در زمان برگزاری انتخابات این مجلس شعار می‌دادند که حتما موضوع تشکیل شوراهای محلی را به سرانجام خواهند رساند، اما اکنون که زمان فعالیت مجلس یازدهم تقریبا به پایان رسیده است، هیچ خبری از تشکیل شوراهای محلی نیست. به نظر می‌رسد قوه مجریه و قوه مققنه کشور، شوراها را نوعی رقیب کار خودشان تلقی می‌کنند و تمایلی به حمایت از شوراها ندارند، در چنین شرایطی نباید جز این انتظار داشت که شوراهای اسلامی شهر و روستا در طول شش دوره‌ای که از تشکیل آن‌ها می‌گذرد، در مسیری غیر از کاهش اثرگذاری در جامعه گام برداشته باشند.