یادداشتی از قاسم محبعلی؛
مدیرکل پیشین خاورمیانه وزارت خارجه
توافق جزئی که بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل در خصوص تبادل اسرا با حماس مورد اشاره قرار داده، به نوعی از سوی حماس مورد قبول واقع نخواهد شد؛ چراکه آنها هم شروط خود را مدنظر دارند و به دنبال آن هستند که منافع موردنظر خودشان را تامین کنند. به موازات این روند طیف گسترده‌ای از مخالفان در داخل اسرائیل علیه نتانیاهو دست به تحصن زده‌اند و حتی خانواده اسرای اسرائیل با تجمع در مقابل وزارت جنگ این رژیم خواستار آزادسازی آنها شده‌اند.
این اقدام‌ها به نوعی نشان از افزایش سطح فشار عمومی علیه نتانیاهو دارد و حتی می‌توان گفت که او همین حالا شرایطی مانند گُلدا مایر، نخست‌وزیر پیشین اسرائیل در دهه ۷۰ میلادی دارد که در نهایت مجبور به استعفا و کناره‌گیری از قدرت شد. این در حالیست که نتانیاهو همین حالا بر ادامه جنگ در غزه تأکید دارد؛ چراکه اگر این منازعه خشونت‌بار همین حالا به پایان برسد، حیات سیاسی نتانیاهو هم به پایان می‌رسد.
توجه کنید که نتانیاهو در شرایط فعلی به ادامه جنگ یا خلق یک جنگ جدید نیاز دارد که احتمالاً برای این موضوع، حمله به لبنان و درگیری با حزب‌الله در مرزهای شمالی را مدنظر دارد. او حتی خواهان آن است که با ایران در چنین شرایطی وارد جنگ شود و به همین دلیل است که ایالات متحده بارها در مورد حمله اسرائیل به لبنان هشدار داده و حتی اسرائیل علاقه‌مند است تا تحرکات خود علیه سوریه را دوچندان کند تا در نهایت بتوانند اوضاع و احوال میدانی را به نفع خود سر و شکل دهد.
مسأله دیگر این است که اسرائیل با استفاده از نیروی هوایی خود می‌تواند برخی از اهداف را در لبنان و یا هر نقطه دیگر مورد هدف قرار دهد اما نتانیاهو به خوبی می‌داند که هزینه سیاسی این اقدام در داخل و خارج برای او به شدت بالا خواهد رفت و حتی می‌تواند او را وادار به کناره‌گیری کند. در این میان برخی تصور می‌کنند که اپوزیسیون اسرائیل با قدرت تمام وارد میدان شده و در داخل به دنبال آن است تا نتانیاهو را از گردونه قدرت خارج کنند که به نظرم آنها صرفاً می‌توانند اظهارنظر کنند ولی در کل کاری از پیش نمی‌برند.