مصریان باستان مردگان خود را هزاران سال در سقاره دفن می‌کردند. اما چرا این گورستان تا این حد مهم بوده و چرا بسیاری از مصریان باستان می‌خواستند در این مکان دفن شوند؟ باستان‌شناسان می گویند: این یک مکان باستانی فعال است که پس از تغییر دین در مصر بازهم بسیاری علاقمند هستند در این مکان به خاک سپرده شوند.
به گزارش جارچی اخبار به نقل از لایوساینس، کاوش در سقاره رویای باستان‌شناسان است. گورستانی که خانه ابدی مومیایی‌ها، مقبره‌ها و حدود ده‌ها هرم مصر باستان است. هر ساله باستان‌شناسان و محققان به اکتشافات جدیدی ازجمله ماسک‌های مومیایی، طومارهای کتاب مردگان و حتی کارگاه‌های مومیایی‌سازی در این مکان دست پیدا می‌کنند.
«نیکو استارینگ» مصرشناس و محقق دانشگاه لیژ در بلژیک، می‌گوید: گورستان باستانی سقاره برای هزاران سال مورد استفاده مصریان باستان قرار گرفته و دلایل دفن شدن در این مکان در طول زمان متفاوت بوده است. یکی از دلایل مهم تدفین در این گورستان نزدیکی آن به شهر ممفیس است. وقتی فرعون‌ها دفن ی‌شدند، تعداد زیادی از مقامات دربارشان مقبره‌های خود را در مجاورت آن‌ها ساختند.
سلیمه اکرام، پروفسور نیز معتقد است: سقاره گورستان اصلی مرتبط با پایتخت شهر ممفیس بود که تا حد زیادی به عنوان یک مرکز اداری در طول تاریخ مصر و همچنین یک مرکز مذهبی مهم برای جشن گرفتن آیین‌های خدایان مختلف باقی ماند.
یک متخصص مصرشناسی در دانشگاه آمریکایی در قاهره نیز می‌گوید: سقاره را باید به عنوان جزئی از محیط زیست شهری وسیعتر نگریست. ساکنان زنده ممفیس این گورستان را در طول نسل‌ها شکل دادند، بنابراین تاریخچه زندگی شهر و گورستان آن از نزدیک درهم تنیده شده است. در این میان سقاره نیز مورد احترام بود زیرا برخی از فراعنه اولیه مصر مقبره‌های خود را در آنجا ساختند.
«لارا وایس» مدیر عامل موزه رومر و پلیزائوس در آلمان می‌گوید: در طول سلسله دوم (حدود ۲۸۰۰ تا ۲۶۵۰ قبل از میلاد) فراعنه Hotepsekhemwy، Reneb و Ninetjer همگی مقبره‌هایی را در این مکان ساختند. فرعون سلسله سوم جوسر یک هرم پلکانی را در سقاره ساخت و چندین فرعون دیگر مانند فرعون‌های سلسله پنجم یوزرکاف، اوناس و جدکاره ایسیسی نیز اهرام را در این مکان ساختند.
حتی در پادشاهی جدید (حدود ۱۵۵۰ تا ۱۰۷۰ قبل از میلاد)، زمانی که فراعنه در دره پادشاهان در حدود ۳۰۰ مایلی (۴۸۳ کیلومتری) دفن می‌شدند، بسیاری از مقامات هنوز می‌خواستند در سقاره دفن شوند. استارینگ می‌گوید: این اتفاق به دلیل تاریخچه این سایت و ارتباط با خدایان مصری رخ داده است. در حالی که پادشاهان در دره پادشاهان در تبس دفن می‌شدند، مهم‌ترین مدیران پادشاهی مقبره‌های معبدی شکل خود را در سقاره، در محلی که با تاریخ آغشته بود و مکانی که محل اقامت افراد برجسته مختلف در نظر گرفته می‌شد، ساختند.
هرم پله‌ای جوسر مدت‌ها پس از ساخته شدن مورد توجه ویژه‌ای قرار گرفت. استارینگ گفت: جالب است که آثار قدیمی از گذشته همچنان بر نسل‌های بعدی تأثیر گذاشته‌اند. حتی زمانی که ۱۰۰۰ سال قدمت داشت، مجموعه استپ هرم پذیرای بازدیدکنندگان باسوادی بود که تحسین خود را از این بنای تاریخی به صورت گرافیتی که بر روی دیوارهای مجموعه نوشته شده بود، تداوم بخشیدند.
به گفته باستان‌شناسان؛ سقاره اگرچه مکانی باستانی است، اما امروزه هنوز یک مکان دفن فعال است. سقاره همچنان به عنوان محل دفن، البته به میزان بسیار کمتر، استفاده می‌شود.
با تبدیل شدن مسیحیت به دین اصلی مصر در قرن چهارم و پنجم، اهمیت سقاره به طور چشمگیری کاهش یافت. اما حتی با زوال مذهب مشرک مصر، سقاره همچنان کاربردهایی داشت – برای مثال، صومعه قبطی ارمیا در قرن پنجم در این مکان ساخته شد.
امروزه این مکان مملو از باستان‌شناسان و گردشگران است. این سایت به‌عنوان مکانی برای زنده‌ها و نه مردگان، امروز زنده‌تر از همیشه است.