کارگردان سینما گفت: طرح درجه بندی سنی تولیدات سینمایی در بلندمدت نه تنها آرامش نسبی را در جامعه به همراه خواهد داشت بلکه از ترویج خشم و خشونت و رفتارهای پرخطر به ویژه در بین کودکان و نوجوانان پیشگیری خواهد کرد.
به گزارش جارچی اخبار به نقل از ایرنا، کمال تبریزی روز شنبه ، اظهار داشت: طرح درجه بندی فیلم و تولیدات سینمایی اقدامی مهم است که باید خیلی جلوتر از اینها در کشور انجام می‌شد ولی متأسفانه دیر زمانی است که می‌خواهیم این طرح صورت گیرد اما هنوز اجرایی نشده است.
وی افزود: اجرای این طرح ضرورت دارد زیرا وقتی مخاطب می‌خواهد فیلمی را ببیند باید بداند مضمون آن مناسب چه گروه سنی است. این برنامه در بسیاری از کشورهای دنیا اجرایی شده و نتایج قابل توجهی داشته است در ایران نیز در حال حاضر این طرح در مرحله رایزنی انجمن‌های روانپزشکی با سازمان سینمایی قرار دارد.
فیلم‌ها برای بیماران قلبی و عصاب و روان نیز باید درجه بندی شوند
کارگردان فیلم سینمایی «ما همه با هم هستیم» گفت: در طرح درجه بندی فیلم‌های سینمایی حق را باید به مخاطب داد چراکه بینندگان باید بدانند هر فیلم برای چه گروه سنی قابل مشاهده است و حتی به عنوان مثال برای گروه‌هایی که بیماری قلبی یا عصاب و روان دارند، دیدن کدام فیلم مجاز و مناسب است.
تبریزی با تاکید بر اینکه خانواده سینما و وزارت ارشاد نیز در این زمینه وظایفی دارند، افزود: یک سالی است که از موضوع ارائه طرح درجه بندی فیلم‌ها می‌گذرد. وقتی فیلمی از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پروانه دریافت کرد و درجه سنی آن مشخص شد باید نظارت از باب رعایت سنی فیلم هم در سینماها صورت گیرد. اما متأسفانه بسیاری از تهیه کنندگان تمایل ندارند این درجه بندی بر تولیدات آنها انجام پذیرد چراکه بینندگان فیلم آنها محدود می‌شوند.
این کارگردان سینما اظهار داشت: یک تهیه کننده در مرحله اول دوست ندارد در زمانی که برای فیلم خود پوستری چاپ می‌کند، جایی در این پوستر درج شود که دیدن این فیلم محدودیت سنی دارد، این به هرحال برای بیننده بازتاب منفی دارد و وقتی مثلاً خانواده‌ای برای دیدن فیلمی به سینما مراجعه می‌کند و با این تاکید درجه سنی کودک یا نوجوان مواجه می‌شود، به طور طبیعی ترجیح می‌دهد آن فیلم را مشاهده نکند و به سراغ فیلمی می‌رود که محدودیت نداشته باشد.
کارگردان فیلم «لیلی با من است» با بیان اینکه احتمال دارد این طرح برای تهیه کنندگان به لحاظ فروش گیشه با اختلالاتی همراه باشد، گفت: درج کردن محدودیت سنی باید در پوسترهای تبلیغاتی لحاظ شود اما به دلیل اینکه میزان فروش فیلم برای عوامل تولید بسیار اهمیت دارد، فونتی که برای درج این محدودیت روی پوستر درنظر می‌گیرند، بسیار ریز است که اصلاً به چشم تماشاچی نمی‌آید و حتی جایی برای درج این محدودیت سنی درنظر می‌گیرند که خیلی جلوی چشم نباشد و از این رو وزارت ارشاد باید نظارت خود را در این رابطه قوی کند.
این کارگردان سینما افزود: حتی در گیشه‌های فروش بلیت یا سایت‌های فروش اینترنتی دست اندرکاران موظف هستند موضوع محدودیت سنی فیلم را به تماشاچیان یادآوری کنند ولی متأسفانه این اتفاق تاکنون در سینماهای ایران صورت نگرفته است.
وی گفت: برای نمونه هم اکنون فیلمی در سینماهای کشور در حال پخش است که صحنه‌هایی دارد که اکران آن برای بچه‌ها بسیار آزاردهنده است و قابل مشاهده نیست و زمانی که خانواده‌ها برای دیدن این فیلم به سینما مراجعه می‌کنند، چنانچه نسبت به رعایت سنی بینندگان اطلاع نداشته باشند دیدن این صحنه‌های خشن تأثیر بسیار مخربی در رفتار کودکان خواهد گذاشت.
کمال تبریزی افزود: وقتی طرح درجه بندی فیلم‌ها با کمک انجمن روانپزشکان و حمایت سازمان سینمایی انجام پذیرفت، لازم است با هماهنگی عوامل تولید و تهیه کنندگان چگونگی درجه بندی فیلم‌ها در جلسات متعدد بازگو شود که صحنه‌های آزاردهند برای کودکان و نوجوانان چقدر می‌تواند مخرب باشد و درصد تأثیرات روحی و روانی دیدن این فیلم روی افراد جامعه و بینندگان مشخص شود.
کارگردان فیلم سینمایی «طبقه حساس» گفت: اگر تولیدکنندگان از چگونگی اجرای طرح درجه بندی فیلم آگاه شوند، به طور طبیعی خروجی‌های آنان هم بر اساس این طرح برنامه ریزی خواهد شد.
وی افزود: نظارت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بر مجوزهایی که داده است نیز باید تداوم داشته باشد و در عین حال در حد استاندارد اجرای این طرح در تبلیغات فیلم‌ها حتی در رسانه‌های دیداری و شنیداری به وضوح رعایت شود تا حق و حقوق تماشاچیان نیز پایمال نشود.
تبریزی اظهار داشت: در سینمای ایران ژانرهای مطرح برای گروه‌های تماشاچی وجود ندارد و برای این منظور خانواده سینما به یک اتاق فکر نیاز دارد. در حال حاضر دو دسته فیلم بر سینمای ایران حاکم است یکی فیلم‌های طنز که متأسفانه سخیف و سطحی است و دیگر فیلم‌هایی که در حوزه هنر و تجربه به تصویر کشیده شده مدل جشنواره یا هنری هستند، در این میان خلاء وجود دارد و آن دسته فیلم‌هایی که برای خانوده و همچنین بچه‌ها خوب باشد در حال حاضر در کشور نداریم یا خیلی کم شمار است و فیلمی که در حوزه‌های تربیتی باشد، سبد سینمای ایران وجود ندارد.
وی گفت: باید بنیاد سینمایی فارابی، اداره نظارت و ارزشیابی وزارت ارشاد و سازمان سینمایی این ارگان‌ها با یکدیگر جلسه تشکیل دهند و به این موضوع فکر کنند که سینمای ایران خالی شده از تنوع و محدود شده به یکسری فیلم‌های سینمایی مشخص با فرمول خاص که سریع برای اکران و فروش می‌روند و به نوعی به صورت کارخانه شده که از یک طرف جنس تولید می‌کنند و از طرف دیگر روانه بازار می‌شوند در صورتی که سینما نباید با چنین وضعیتی اداره شود.
کارگردان فیلم سینمایی «مهر مادری» گفت: سینما تأثیر درونی، اخلاقی و انگیزشی دارد و باید به این مهم فکر کرد. به یک سینمای ملی فکر کرد. از این رو به وجود یک اتاق فکر در این زمینه صددرصد نیازمندیم که متأسفانه تاکنون وجود نداشته و از مسئولان به خصوص وزیر ارشاد و دست اندرکاران سینما این موضوع درخواست شود. ولی به طور جدی تاکنون به آن پرداخته نشده است.
این کارگردان سینما گفت: گروه‌های روانپزشک و انجمن علمی روانپزشکی که برای طرح درجه بندی فیلم‌های سینمایی اعلام آمادگی کرده‌اند، نباید منتظر دستور از بالا باشند بلکه با برگزاری نشست‌های کارشناسی و تخصصی با دعوت از تولیدکنندگان و عوامل سینما به لحاظ سرعت بخشیدن به این طرح، کار را آغاز کنند چراکه هرچقدر بتوان در این زمینه سرمایه گذاری کرد، زمینه ناهنجاری و هزینه درمان رفتارهای اختلال انگیز در سطح جامعه به شدت کاهش خواهد یافت.
در این راستا و در اردیبهشت سال جاری رئیس جامعه صنفی تهیه‌کنندگان اعلام کرد که با همراهی سازمان امور سینمایی موضوع درجه‌بندی سنی فیلم‌ها را اجرایی خواهد کرد تا اعتماد مخاطبان تداوم یابد و به دنبال این مطلب انجمن علمی روانپزشکان ایران این اتفاق را به فالِ نیک گرفت و آمادگی خود را با دارا بودن زیرساخت کمیته کاهش انگ و رسانه و کمیته روانپزشکی کودک و نوجوان برای ارائه تجربیات و همکاری در این زمینه اعلام کرد.
دکتر ارسیا تقوا عضو انجمن علمی روانپزشکان ایران چندی پیش در گفت و گو با خبرنگار گروه اجتماعی ایرنا در رابطه با همکاری این انجمن با سازمان سینمایی در خصوص اجرای طرح درجه بندی تولیدات سینمایی اظهار داشت: درجه بندی فیلم‌های سینمایی یک مساله مهم در دنیا است که بر اساس آن مخاطبان فیلم‌ها را از لحاظ سنی رتبه بندی می‌کنند؛ چراکه برخی از این فیلم‌ها می‌تواند بر ساختار روانی کودکان و نوجوانان تأثیرات منفی گذارد و این رویه در بسیاری از نقاط دنیا به عنوان یک اصل شناخته شده است.