در روز ۲۸ صفر، تاریخ اسلام به یاد زخم‌های عمیق خود می‌افتد؛ روزی که رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن مجتبی (ع) داغی جاودانه بر دل مسلمانان گذاشت. این روز، تجلی‌گاه اندوه و غم و یادآور لحظات تلخی که نه تنها قلب‌های مؤمنان را از آتش فراق آزرده کرد، بلکه مسیر تاریخ را نیز دگرگون ساخت.
به گزارش جارچی اخبار به نقل از ایرنا، روز ۲۸ماه صفر از غم انگیزترین روزهای تاریخ اسلام و مسلمین است در این روز غم و اندوه گویی آسمانیان هم مانند زمینیان اشک می‌ریزند و ماتم سرا هستند و مویه کنان یا محمد یا محمد می‌گویند، محمد (ص) رسول عشق و مهربانی و هدایت انسان‌ها از ضلالت و گمراهی به سرمنزل مقصود و سعادت بود.
در این روز جهان شاهد سالگرد رحلت بزرگترین انسانی است که بشریت در خود دیده است، والاترین پیامبری که از طرف پروردگار به عنوان «رحمه للعالمین» مبعوث شده است، ما از آن رسول عشق و رستگاری سخن به میان می‌آوریم که نسخه کامل بشریت و اسوه حسنه‌ای بود که تمامی رفتار و کردارش بیانگر تعالیم مکتب اسلامی بود.
خاموشی نور هدایت با رحلت پیامبر
حضرت محمد (ص)، که به عنوان آخرین پیامبر الهی به بشریت معرفی شد، با کلامش دل‌ها را روشن و با رفتار نیکو، راه را به انسان‌ها نشان داد. او با پیام خود، زنجیرهای جهل و نادانی را شکست و نور ایمان را در دل‌ها افروخت. پیامبر اکرم (ص)، که نور هدایت و رحمت برای بشریت بود، با رحلت خود، دنیایی را به سوگ نشاند و خلأی عمیق در میان مسلمانان ایجاد کرد.او با کلامش دل‌ها را روشن و با رفتار نیکو، راه را به انسان‌ها نشان می‌داد، اکنون در آغوش خاک آرام گرفته است.
پیامبر (ص) در طول ۲۳ سال تبلیغ دین اسلام، با صبر و استقامت، اصول انسانی و اخلاقی را به بشریت آموخت. او در سخت‌ترین شرایط نیز بر اصول خود پایبند ماند و همواره بر دوستی، محبت و همدلی تأکید کرد. یاد و خاطره‌اش نه تنها در دل‌ها زنده است بلکه در عمل نیز باید ادامه یابد.
امام حسن مجتبی(ع)؛ تجلی‌گاه صبر و فضیلت
در کنار رحلت پیامبر (ص)، یاد امام حسن مجتبی (ع) نیز در این روز گرامی داشته می‌شود. او که تجلی‌گاه صبر و فضیلت بود، با کمالاتش در تاریخ اسلام جاودانه خواهد ماند. امام حسن (ع) نه تنها وارث علم و معرفت پدرش بود، بلکه در مسیری که او ترسیم کرده بود، قدم گذاشت و نشان داد که صلح و دوستی نیز از بزرگترین سلاح‌هاست.
امام حسن (ع) با تصمیمات حکیمانه‌اش در دوران خلافت، نشان داد که چگونه می‌توان با حفظ اصول انسانی و اسلامی، به صلح و آرامش دست یافت. او با فداکاری‌هایش، الگویی برای نسل‌های آینده شد و یادآور شد که حتی در سخت‌ترین شرایط نیز می‌توان به دنبال صلح و دوستی بود.
دعوت به عمل
عاشقان آل‌الله در این روز مقدس، با یادآوری فضایل آن بزرگواران، عهد می‌کنند که در راه محبت، صداقت و خدمت به خلق خدا گام بردارند. زیرا آنها نه تنها پیشوایان دین ما، بلکه چراغ‌های هدایت در تاریکی‌های زمانه هستند. ۲۸ صفر، روزی است که به ما یادآوری می‌کند که هرگز نباید از یاد آنها غافل شویم و همواره باید در پی تحقق آرمان‌هایشان باشیم.
باید با همدلی و همفکری، جامعه‌ای ساخته شود که در آن عشق، محبت و انسانیت بر هر چیز دیگری مقدم باشد. رحلت پیامبر اکرم (ص) و امام حسن مجتبی (ع) فرصتی است برای بازنگری در زندگی‌مان و تلاش برای پیروی از سیره آن بزرگواران.
سوگ و تجدید عهد
این روز، نه تنها نشانه‌ای از فقدان است، بلکه فرصتی برای تجدید عهد با ارزش‌های اسلامی و انسانی است. مؤمنان در این روز به یاد آن بزرگواران، همدلانه به سوگ می‌نشینند و با برگزاری مراسم‌ها و دعاها، ارادت خود را ابراز می‌کنند. آنها با یادآوری سیره پیامبر و امام حسن (ع)، تلاش می‌کنند تا راه ایشان را ادامه دهند.
به همین مناسبت، مساجد و حسینیه‌ها در سراسر کشور پر از جمعیت می‌شود. مردم با حضور در این مکان‌ها، به یاد آن بزرگواران اشک می‌ریزند و با قرائت قرآن و دعا، روح آن عزیزان را مورد احترام قرار می‌دهند.
رحلت پیامبر در چند سالگی بود؟
پیامبر اکرم (ص) در ۶۳ سالگی، پس از ۲۳ سال دعوت و مجاهدت و ابلاغ پیام الهی و با گذراندن فراز و نشیب‌های فراوان در راه انجام رسالت بزرگ خویش، رحلت فرمود.
علت رحلت حضرت محمد(ص)
در منابع تاریخی دلایل مختلفی برای رحلت پیامبر (ص) ذکر شده است. در برخی روایات آمده است که حضرت محمد (ص) در جنگ خیبر مسموم شد و این مسمومیت باعث ایجاد بیماری و سپس وفات ایشان بوده است. برخی منابع ذکر کرده‌اند که پیامبر درباره بیماری و کسالت خود فرمودند این بیماری از آثار غذای مسمومی است که یک زن یهودی به ایشان خورانده است. در برخی روایات نیز اشاره شده که مسمومیت پیامبر باعث رحلت ایشان بوده است و به همین علت نیز حضرت محمد (ص) در هنگام وفات با اشاره به مسمومیت خویش در خیبر فرمود: «نیست پیامبر و وصی مگر اینکه شهید شود». بنابراین در مورد علت دقیق وفات پیامبر (ص) ابهام وجود دارد و دقیقاً مشخص نیست که مسمومیت تا چه اندازه در رحلت ایشان تأثیرگذار بوده است و از آنجا که جایز نیست مسائلی که شبهه و ابهام دارد را به پیامبر نسبت داد، از واژه شهادت برای ایشان استفاده نمی‌شود.
شهادت امام حسن(ع) در چند سالگی بود؟
امام حسن علیه السلام در ۳۷ سالگی به امامت و خلافت رسید. بعد از شهادت امام علی(ع) به مدت ۱۰سال عهده دار مقام امامت بود و در ۲۸ صفر سال ۵۰ هجری در سن ۴۷ سالگی به دستور معاویه بن ابی سفیان مسموم شد و به شهادت رسید.
چگونگی شهادت امام حسن(ع)
حکومت اموی پس از تحمیل صلح بر امام حسن(ع) گرچه به بسیاری از اهداف خود رسیده بود، ولی هم چنان وجود امام حسن(ع) مانع از به اجرا درآوردن برخی از نیّات پلید آنان بود. از جمله اهدافی که معاویه دنبال می‌کرد تعیین جانشین برای خود بود. وی از اجرای این تصمیم که برخلاف مفاد صلح نامه او با امام حسن(ع) بود وحشت داشت و می‌دانست که اگر در زمان حیات آن حضرت به چنین کاری دست بزند، بدون شک با مخالفت شدید حسن بن علی(ع) روبه رو خواهد شد.
بر این اساس تصمیم گرفت از هر راه ممکن آن امام را به شهادت برساند. پس از بررسی های زیاد “جعده” همسر امام حسن(ع) را مناسب ترین فرد برای تحقق بخشیدن به این هدف پلید دید. آن گاه به صورت محرمانه و با ارسال صدهزار درهم به جعده، به او قول داد که اگر امام حسن(ع) را به شهادت برساند او را به همسری یزید درخواهد آورد. بدین وسیله جعده آن حضرت را با ریختن زهر در آب آشامیدنی مسموم کرد و طولی نکشید بر اثر آن، امام حسن(ع) به شهادت رسید و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد.