نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد که بی‌میلی یا امتناع از تزریق واکسن علیه عفونت کووید-۱۹، ممکن است با تجریه رویدادهای آسیب‌زای روحی روانی (تروما) در دوران کودکی مانند خشونت خانگی یا سوء‌مصرف مواد در خانه مرتبط باشد.
به گزارش جارچی اخبار به نقل از پایگاه اینترنتی یورک الرت، یافته های این مطالعه که در نشریه BMJ Open منتشر شده است، نشان می دهد که تردید در مورد تزریق واکسن در میان افرادی که در کودکی چهار نوع یا تعداد بیشتری آسیب روحی روانی را تجربه کرده‌اند، سه برابر بیشتر از افرادی است که هیچ گونه آسیبی را تجربه نکرده‌اند.
ناملایمات دوران کودکی به شدت با سلامت روان مرتبط است و برخی از مطالعات نشان داده‌اند که بدرفتاری در دوران کودکی ممکن است اعتماد به بخش های عمومی از جمله سرویس های سلامت و سایر خدمات عمومی را تضعیف کند.
محققان برای بررسی بیشتر این موضوع، به دنبال بررسی این مساله برآمدند که آیا ترومای دوران کودکی ممکن است با سطوح فعلی اعتماد به اطلاعات سیستم های سلامت، پشتیبانی و رعایت محدودیت های کووید-۱۹ و تمایل برای واکسینه شدن در برابر این عفونت مرتبط باشد یا خیر.
آنها برای این مطالعه از پاسخ بزرگسالان ساکن «ولز» در انگلیس به یک نظرسنجی در فاصله زمانی میان دسامبر ۲۰۲۰ تا مارس ۲۰۲۱ استفاده کردند، دوره‌ای که در آن محدودیت‌هایی برای مهار گسترش عفونت کووید-۱۹ اعمال می‌شد.
محققان از مجموع ۶ هزار و ۷۶۳ نفر اولی که با آنها تماس گرفته شد، تنها پاسخ ۲ هزار و ۲۸۵ نفری را که تمام معیارهای واجد شرایط بودن را داشتند و به همه سؤالات پاسخ داده بودند، مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند.
در این نظرسنجی از این افراد در مورد ۹ نوع آسیب روحی روانی در دوران کودکی تا قبل از ۱۸ سالگی پرسیده شد؛ این آسیب ها عبارت بودند از سوء‌استفاده فیزیکی، کلامی و جنسی، جدایی والدین، قرار گرفتن در معرض خشونت خانگی و زندگی با یکی از اعضای خانواده مبتلا به بیماری روانی یا فردی که سوء‌مصرف الکل یا مواد مخدر داشته یا در زندان بوده است.
محققان برای تجزیه و تحلیل اطلاعات شخصی این افراد و تجربیات آنها در مورد وضعیت های طولانی مدت سلامتی، سطح اطمینان آنها به اطلاعات سرویس خدمات سلامت کشور در زمینه کووید-۱۹ و رفتار آنها نسبت به رعایت محدودیت های کووید-۱۹ و واکسینه شدن آنها در برابر این بیماری را جمع آوری کردند.
حدود نیمی (۵۲%) از پاسخ دهندگان گفتند که هیچ آسیبی را در دوران کودکی تجربه نکرده اند. اما از هر پنج نفر از افراد یادشده یک نفر اظهار داشتند که یک نوع آسیب روحی روانی را در دوران کودکی تجربه کرده اند و از هر ۶ نفر حدود یک نفر یعنی ۱۷ درصد اذعان داشتند که دو تا سه تروما در دوران کودکی داشته اند. همچنین از هر ۱۰ نفر یک نفر یعنی ۱۰ درصد از افراد یادشده گفتند که چهار یا تعداد بیشتری آسیب روحی روانی را در دوران کودکی تجربه کرده اند.
این تجزیه و تحلیل نشان داد، پاسخ دهندگانی که به اطلاعات سیستم بهداشتی انگلیس در مورد کووید-۱۹ اعتماد اندکی داشتند یا هیچ اعتمادی نداشتند و احساس می کردند که محدودیت های دولتی در مورد کووید-۱۹ بسیار ناعادلانه است، بیشتر احتمال داشت که از پایان فوری مقررات در مورد فاصله گذاری اجتماعی و پوشش اجباری صورت (ماسک) حمایت کنند. همچنین احتمال بیشتری داشت که این افراد بگویند هر از گاهی پروتکل های بهداشتی را زیر پا گذاشته اند و نسبت به تزریق واکسن های کووید-۱۹ اظهار بی میلی یا اجتناب می کردند.
به عنوان مثال، از هر ۱۰ نفری که سطح اعتماد پایینی به اطلاعات سیستم بهداشتی انگلیس در مورد کووید-۱۹ داشتند، چهار نفر گزارش دادند که در مورد تزریق واکسن های کرونا تردید دارند. این درحالی است که این تردید تنها در ۶ درصد افرادی که به این منبع اطلاعات اعتماد داشتند، گزارش شده است.
همچنین نسبت مشابهی از افرادی که واقعاً به اطلاعات سیستم بهداشتی انگلیس در مورد کووید-۱۹، اعتماد نداشتند، اعتراف کردند که هر از گاهی پروتکل های بهداشتی را زیر پا گذاشته اند؛ این در حالی است که از هر چهار نفری که به این منبع اعتماد داشتند، حدود یک نفر اعلام کردند که گاهی این پروتکل ها را رعایت نکرده‌اند.
این مطالعه نشان داد که تعداد فزاینده ترومای دوران کودکی به طور مستقل با سطوح پایین اعتماد به اطلاعات سرویس بهداشتی انگلیس در مورد کووید-۱۹، احساس ناعادلانه بودن محدودیت‌های دولت و تمایل به کنار گذاشتن استفاده از ماسک مرتبط بود.
همچنین بر اساس نتایج این مطالعه، حمایت از کنار گذاشتن پوشش های اجباری صورت در میان افرادی که چهار نوع یا تعداد بیشتری تروما در دوران کودکی را تجربه کرده بودند، چهار برابر بیشتر از افرادی بود که می گفتند هیچ آسیبی را تجربه نکرده اند.
این مطالعه نشان داد که تجربه چهار نوع یا تعداد بیشتری از آسیب های روحی روانی در دوران کودکی با تمایل به پایان دادن به فاصله گذاری اجتماعی نیز همراه بود.
همچنین بر اساس نتایج این مطالعه، احتمال اعتراف به نادیده گرفتن محدودیت های کووید-۱۹ با تعداد تروماهای دوران کودکی افزایش می یابد. این میزان در بین افرادی که چهار نوع یا تعداد بیشتری آسیب روحی روانی در دوران کودکی تجربه کرده بودند، تقریباً دو برابر بیشتر از افرادی بود که هیچ گونه ترومایی را تجربه نکرده بودند یعنی ۳۸٪ در مقابل ۲۱٪.
بر اساس نتایج این مطالعه میزان تردید در تزریق واکسن های کرونا در میان افرادی که چهار یا تعداد بیشتری آسیب روحی روانی را در دوران کودکی تجربه کرده بودند، سه برابر بیشتر بود و این میزان تردید در گروه‌های سنی جوان‌تر بازهم بیشتر بود.
محققان بر اساس نتایج مطالعه خود، میزان احتمالی تردید در تزریق واکسن های کرونا را با توجه به تجربه آسیب‌های روحی روانی در دوران کودکی و سن افراد در میان افراد ۷۰ ساله و مسن تر که هیچ ترومای را در دوران کودکی تجربه نکرده اند، ۳.۵ درصد و در میان افراد ۱۸ تا ۲۹ ساله ای که چهار آسیب روحی روانی یا تعداد بیشتری را در دوران کودکی تجربه کرده اند ۳۸ درصد تخمین می زنند.