به گزارش جارچی اخباربه نقل از نیوساینتیست، پژوهشگران آمریکایی باور دارند که یک داروی آزمایشی میتواند تومورهای ناشی از جهش ژنتیکی را که عامل بسیاری از انواع سرطان هستند، کوچک کند و به ارائه روشهای جدیدی برای درمان شخصیسازی شده سرطان منجر شود.
از هر چهار نفر، معمولا یک نفر به جهش در ژن “کیرس” (KRAS) مبتلا میشوند. این ژن، در تولید پروتئینی نقش دارد که رشد سلولها را کنترل میکند. جهش در ژن کیرس، موجب رشد غیر قابل کنترل سلولهای معمولی و نهایتا بروز سرطان منجر میشود.
“جود کانون” (Jude Canon)، از پژوهشگران شرکت بیوتکنولوژی و داروسازی “امژن” (Amgen) گفت: بیماران مبتلا به تومورهای جهش یافته کیرس، معمولا به سختی شناسایی میشوند و درمان کارآمدی دریافت نمیکنند.
یافتن روشی برای هدف قرار دادن این پروتئین، از هنگام کشف آن تاکنون هنوز موضوعی دشوار و چالشبرانگیز است.
کانون و همکارانش در بررسیهای خود، ارتباطی میان جهش کیرس با یک جهش متداول موسوم به جهش “G12C” یافتند. کشف این موضوع، به آنها امکان داد تا دارویی ارائه دهند که به پروتئین جهشیافته متصل میشود و از عملکرد آن پیشگیری میکند.
جهش G12C، تقریبا در ۱۳ درصد بیماران مبتلا به آدنوکارسینوم ریه که نوعی “سرطان ریه سلول غیرکوچک” (NSCLC) است، سه درصد سرطانهای مربوط به روده بزرگ و دو درصد از دیگر تومورهای جامد به چشم میخورد.
هنگامی که پژوهشگران، داروی جدید خود موسوم به” AMG 510″ را آزمایش کردند، دریافتند که هشت موش از ۱۰ موش مورد بررسی آنها توانستند با کمک یک دوز بالا از این دارو، از سرطان نجات پیدا کنند.
پژوهشگران، اثر داروی خود را بر چهار بیمار مبتلا به رشد بدخیم ریه سلول غیر کوچک نیز آزمایش کردند. پس از شش هفته، تومور یکی از بیماران که ۱۸۰ میلیگرم از دارو را دریافت کرده بود، تا ۳۴ درصد کوچک شد و بیماری که ۳۶۰ میلیگرم از دارو را دریافت کرده بود، ۶۷ درصد کاهش تومور داشت. دو بیمار دیگر که ۱۸۰ میلیگرم از دارو را دریافت کرده بودند، کاهش یا افزایشی در اندازه تومور خود نداشتند.
کانون و همکارانش دریافتند که AMG 510 میتواند سیستم ایمنی بدن را در مقابل سرطان آماده کند. پس از این که دارو توانست تومورهای موشها را از بین ببرد، پژوهشگران تلاش کردند تا سلولهای تومور جدیدی را به آنها تزریق کنند اما بدن موشها، به پرورش سلولهای تومور کمک نکرد و نشان داد که سیستم ایمنی بدن آنها بهبود یافته است.
این دارو میتواند به روش خوبی برای بهبود درمانهای شخصیسازی شده تبدیل شود و به درمان انواع متداول و نادر سرطان به خصوص سرطان ریه سلول غیر کوچک کمک کند.
این پژوهش، در مجله “Nature” به چاپ رسید.