مدیرعامل دهه ۱۳۷۰ باشگاه تراکتور تبریز گفت: مسایل پشت پرده همواره در فوتبال ایران وجود داشته و در بسیاری از موارد تعیین‌کننده است.
به گزارش جارچی اخبار،سعید مویدفر روز دوشنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا، افزود: اینکه عنوان شود مسایل پشت پرده و برخی زد و بندهای فوتبالی در ایران وجود ندارد، سخنی عبث است چون این موضوع حتی در دوره جانم تخت جمشید نیز وجود داشته و بسیاری از نتایج و مسایل توسط عده ای خاص تعین می شد.
وی تفاوت فوتبال امروز ایران با دهه های ۵۰، ۶۰ و ۷۰ را مربوط به ظواهر حرفه ای شدن این رشته دانست و اظهار داشت: در آن دوران نیز دست های پشت پرده وجود داشت، اما این دست ها بسیار محدود و منحصر به ۲ یا ۳ نفر می شد، اما امروز این دست ها بسیار زیاد و وسیع شده است که متاسفانه حوزه مدیریت، مربیان، سرپرستان تیم ها، بازیکنان و در نهایت دلال ها را شامل می شود.
مویدفر ادامه داد: در حال حاضر در فوتبال ایران افراد متفاوت و متنوعی تصمیم گیر بوده و مسایل را رقم می زنند که نمونه آن در باشگاه تراکتور را شاهدیم؛ اینکه چه کسی در این باشگاه تصمیم نهایی را اتخاذ می کند اصلا” معلوم نیست و دایره تصمیم گیرندگان در این مجموعه به مالک، مدیر باشگاه، سرپرست تیم، سرمربی، لیدرها و دلال ها تعمیم یافته است.
وی با اشاره به اینکه عشق به تیم ها و هواداران در فوتبال دهه های گذشته، جای خود را به پول در فوتبال حرفه ای ایران داده است، یادآوری کرد: در دوره مدیریت ما بسیاری از بازیکنان تنها به خاطر عشق و علاقه به تیم شهر خود و هوادارانش بازی می کردند و قید مسایل مالی را می زدند، اما امروز این وضعیت به کلی دگرگون شده است و برای بازیکن رنگ پیراهن و شهر مورد نظر تفاوت زیادی ندارد.
مویدفر، نقل و انتقالات بازیکن در دهه ۶۰ و ۷۰ را بسیار راحت تر از زمان حاضر دانست و به نحوه انتقال احد شیخ لاری از تیم ایدم تبریز به تراکتور اشاره کرد و گفت: در آن دوره شیخ لاری جزو بازیکنان تاپ ایران به شمار می رفت که تنها با پرداخت ۲۰۰ هزار تومان به باشگاه ایدم، او را به تراکتور آوردم و در همان دوره کریم باقری نیز با یک فقره وام ۳۰ هزار تومانی و دستمزد روزانه ۲ هزار تومان از ایدم به تراکتور آمد.
وی اضافه کرد: این در حالی است که امروز نقل و انتقال یک بازیکن دسته های پایین تر نیز با هزاران مساله و دلال بازی به انجام می رسد که این موضوع هزینه های تیم داری در لیگ های مختلف را بسیار بالا برده است.
مویدفر، مجموع بودجه سالانه تیم تراکتور طی سال های ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۲ را ۵ میلیون تومان اعلام و اضافه کرد: اما با این بودجه محدود که هم برنامه های عمرانی باشگاه را پیش می بردیم و هم در بازار نقل و انتقالات فعال بودیم، توانستیم تیم کاملا” بومی را به مقام سوم لیگ دسته اول آن دوران برسانیم که در برابر تیم های متمول استقلال، پرسپولیس، پاس و ملوان و تیم های تازه تاسیس آن دوران مثل کشاورز و بانک تجارت، کاری چشم گیر و نتیجه ای فوق العاده بود.
وی با بیان اینکه نگاه حرفه ای به باشگاه تراکتور در مجموعه کارخانه از اوایل دهه ۱۳۷۰ شکل گرفت، افزود: در آن دوره تعدادی از مدیران و کارشناسان باشگاه و کارخانه برای توسعه مجموعه ورزشی به آلمان اعزام شده و از ورزشگاه المپیک مونیخ بازدید کردند تا با همسان سازی نقشه های آن ورزشگاه، اقدام به توسعه فضاهای ورزشی باشگاه کنند که بر همین اساس استادیوم اختصاصی باشگاه نوسازی و سالن های مختلف و استخر و امکانات جدید در محل باشگاه احداث شد.
مویدفر که بین سال های ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۵ مدیریت باشگاه تراکتورسازی را بر عهده داشت، یادآوری کرد: در آن دوران عشق به تیم و باشگاه حرف اول را بین مدیران و بازیکنان می زد و بقیه مسایل در اولویت های بعدی قرار داشت که به همین دلیل علیرغم بودجه های ناچیز، کارها به سرعت و به خوبی پیش می رفت.
وی با بیان اینکه سال ۱۳۷۹ از مجموعه کارخانه تراکتورسازی بازنشسته شده است، اما هنوز هم به اسم و عنوان تراکتور حساسیت دارد، اظهار داشت: ما هر چه در زندگی داریم از تراکتورسازی است و خود را متعلق به این مجموعه عظیم می دانیم.