رویهی مجلس در تصویبِ طرحهایی چون ترمیم و همسانسازی حقوق کارکنان و بازنشستگان دولت و برداشتنِ سقف حقوق قضات و اعضای هیات علمی دانشگاهها و… چیز دیگری است؛ آنها به راحتی و کمتر از یک ماه، لایحه و طرحی را که به آن رضایت دارند، به تصویب میرسانند اما برای طرحهایی چون ساماندهی کارکنان دولت و بیمه کارگران ساختمانی سالها تعلل میکنند.
اما سوال ما این است که چرا این اقدامِ بِجا و به موقع در مورد مسائل دیگر اتفاق نمیافتد؟ اینکه دوفوریتِ یک لایحه در مجلس به سرعت تصویب و در کمتر از یک ماه مسئله تعیین تکلیف میشود، خوشایند است اما چرا همین اتفاق در موردِ طرحهایِ ضروریِ دیگر نمیافتد؟ مثلا چرا با همین سرعت در مورد طرحهای ساماندهیِ استخدام کارکنان دولت و اصلاحیه ماده ۵ بیمه کارگران ساختمانی، که دو طرح مهم و سرنوشتساز برای کارگران هستند، تصمیمگیری نمیشود؟
طرح ساماندهی از شهریور ۱۴۰۰ در مجلس است
طرح ساماندهی استخدام کارکانان دولت از شهریور سال گذشته وارد مجلس شد و با وجود وعدههای بسیار هنوز به نتیجه نرسیده است. اگرچه بعد از ماهها رایزنی، کلیات این طرح در اوایل تیرماه به تصویب رسید اما به دلیل دوشوری اعلام شدنِ آن به کمیسیون اجتماعی بازگشت و هنوز به صحن علنی مجلس برنگشته است. حذف پیمانکاران و تبدیل وضعیتِ نیروها از مهمترین مؤلفههای این طرح است که میتواند مشکلات زیادی را از روی دوش مشمولان آن بردارد. سرعت در تصویبِ این طرح اهمیت بسیاری دارد؛ چراکه طبق گزارشات رسیده، برخی از کارفرمایان با تعدیل نیروها به دنبال جذب کمتر نیروهای پیمانکاری در بدنهی سازمان مربوطه، در صورتِ تصویب طرح ساماندهی، هستند. از طرفی نیروهای شرکتی در طول سالها خدمت، مشکلات بسیاری داشتهاند؛ از حقوقهای پایین و حق بیمههای ناقص گرفته تا اخراج با سابقهی بالا و کارهای طولانی مدتِ بدونِ اضافه کاری و غیره. بنابراین سرعت در تصویبِ این طرح هم همچون ترمیم حقوق کارمندان و بازنشستگان مهم است اما ظاهرا برای نمایندگان این موضوع اهمیت چندانی ندارد.
طرح اصلاحیه ماده ۵ بیمه کارگران ساختمانی از سال ۹۹ در مجلس است
اصلاحیه ماده ۵ بیمه کارگران ساختمانی، طرح دیگری است که از اواخر سال ۹۹ وارد مجلس شد تا مشکل بیمه کارگران ساختمانی را با اصلاح منابع درآمدی ماده ۵ حل کند. این طرح دوبار وارد صحن علنی مجلس شد و به کمیسیون اجتماعی بازگشت و با وجود آنکه بیش از یک سال و نیم از ورود آن به مجلس و بحث و بررسی در مورد آن میگذرد، هنوز به تصویب نرسیده است. این طرح یکی از مهمترین طرحهای کارگری در مجلس است که به ابتداییترین حق یک کارگر میپردازد. بسیاری از کارگران ساختمانی فاقد بیمه اجتماعی هستند و این درحالیست که حوادث ناشی از کار برای این کارگران بیش از سایر کارگران اتفاق میافتد.
تعلل در تصویبِ اصلاحیه ماده ۵ بیمه کارگران ساختمانی ظلم بزرگی در حق این کارگران است. اگر ترمیم حقوق کارکنان و بازنشستگان دولت مهم است، تعیین تکلیفِ بیمه کارگران ساختمانی صد برابر مهمتر است اما چرا مجلس آن را ظرف مدت یک ماه و حتی کمتر، به نتیجه میرساند اما این یکی را بعد از گذشت یک سال و نیم هنوز تعیین تکلیف نمیکند؟! چه دلیلی وجود دارد که یکی را با سرعت و خارج از وقت پیگیری میکند و به نتیجه میرساند و یکی دیگر را سالها در مجلس میگذارد و به بهانهی در دستور کار و در نوبت بودن، بینتیجه میگذارد؟
غلامرضا مصری، نایب رئیس مجلس شورای اسلامی، پیشتر در حاشیهی یکی از برنامهها و در پاسخ به علت تعلل نمایندگان در تعیین تکلیف اصلاحیه ماده ۵ به خبرنگار ایلنا گفته بود طرح در دستور کار است و این رفت و برگشتها به صحن و کمیسیونهای مربوطه، رویهی همیشگی مجلس است.
اما به نظر میرسد رویهی مجلس در تصویبِ طرحهایی چون ترمیم و همسانسازی حقوق کارکنان و بازنشستگان دولت و برداشتنِ سقف حقوق قضات و اعضای هیات علمی دانشگاهها و… چیز دیگری است؛ آنها به راحتی و کمتر از یک ماه، لایحه و طرحی را که به آن رضایت دارند، به تصویب میرسانند اما برای طرحهایی چون ساماندهی کارکنان دولت و بیمه کارگران ساختمانی سالها تعلل میکنند.