وی گفت: ما مجبوریم خدمات خود را جز به جز بخریم و صراحتا می‌گویم توان این را نداشتیم که این موارد را اصلاح کنیم. ما تنها ده درصد از بازاریم و نه همه‌ی بازار و زورمان به آن‌ها نرسیده است.

غفاری ادامه داد: اینها مشکلاتی است که نظام سلامت باید حل کند. ما بارها در جلسات از این مشکلات گفتیم اما به نتیجه نرسیدیم. برنامه‌ی هفتم در حال تنظیم است، درخواست ما این است که در این برنامه مسائل کلان اساسی را بیاورند. آنچه در برنامه‌ها گفته می‌شود دردی از ما دوا نمی‌کند.

مدیرکل درمان غیرمستقیم سازمان تامین اجتماعی گفت: توسعه بی‌ضابطه در درمان اتفاق نمی‌افتد. هیچ کدام از معاونان درمان در یکی دو سه سال اخیر موافق توسعه درمان مستقیم نبوده اند. من می‌گویم وقتی ما درمان مستقیم داریم باید با بیشترین بهره‌وری اداره شود اما بر خلاف میل ما مجوز ۶۵درمانگاه را به مدیرعامل داده‌اند. باید از هیات مدیره بپرسیم شما که سیاستگذار سازمان هستید براساس کدام منطق برای ۶۵درمانگاه به مدیرعامل وقت مجوز داده‌اید؟

غفاری گفت: دو موضوع همیشه باهم خلط می‌شود؛ باید توجه کنیم که اقتصادی اداره کردنِ درمان با بهره‌وری حداکثری فرق دارد. ما به دنبال اقتصادی اداره کردن درمان نیستیم بلکه به دنبال بیشترین بهره وری هستیم. وقتی می‌گوییم اقتصادی اداره کنیم یعنی آن خدمتی را که سود بیشتری دارد را ارائه و خدمتی که سود کمتری دارد را ارائه ندهیم. بهره وری اما به معنای این است که ما با این میزان از امکانات بیشترین خروجی را داشته باشیم.

وی ادامه داد: در خصوص مشکلات حوزه ما، یعنی پرداخت هزینه خسارت متفرقه باعث شرمندگی من است که من نتوانستم این مشکل را حل کنم. باید برای پرداخت این هزینه رسیدگی‌های لازم یک ماهه انجام شود و ظرف یک ماه هم سازمان آن را پرداخت کند، اما متاسفانه الان رسیدگی ۴ ماهه است. به هر حال رسیدگی ابزاری می‌خواهد، نیروی کار می‌خواهد که ما نداریم. ما گفتیم یا اجازه دهید نیروی کار بیاوریم یا اضافه کار ایام تعطیل به نیروها پرداخت کنید یا به نیروی ما دسترسی بدهید تااز داخل خانه به اسناد رسیدگی کند اما نتوانستیم این مسئله‌ی ساده را حل کنیم. من اگر به دلیل این بیکفایتی عزل شوم می‌پذیرم که این مسئله‌ی ساده را نتوانستم علی رغم تمام مکاتباتم حل کنم.

غفاری گفت: در بحث معوق شدنِ مطالبات هم باید بگویم که سازمان هر پولی به عنوان سهم ما بدهد ما آن را توزیع می‌کنیم. به هر حال رویه‌ی سازمان این است که ابتدا پول مستمری‌بگیران را می‌دهند و بعد هم پول درمان را می‌پردازند و متاسفانه برای این موضوع هم کاری نمی‌شود کرد.

وی گفت: در مورد حق فنی داروخانه‌ها نیز باید بگویم که داروخانه‌ها بابت الکترونیکی شدنِ نسخ حقی از ما گرفتند اما مجلس قانونی داد که این دریافتی غیرقانونی است و ما هم آن را از حساب داروخانه‌ها کسر کردیم و این باعث ناراحتی داروخانه‌دارها شد. بالاخره ما باید تعامل کنیم، وقتی این فضای تعاملی شکل نمی‌گیرد، داروخانه به بیمه شده می‌گوید سیستم قطع است تا او پول دارو را آزاد بپردازد. برای همین باید یک فضای تعاملی فراتر از سازمان شکل بگیرد.

غفاری ادامه داد: در زمان وزیر قبل حق فنی‌ای تصویب کردند، که در حال حاضر وزارت بهداشت بر این اساس برای هر دارو ۳ تا ۴ هزار تومان از بیمه شده پول می‌گیرد. نظر ما این است که اگر حق فنی قانونی است تصویب کنند و از گردنِ بیمه شده بردارند تا زمانی که قانونی نشود سازمان نمی‌تواند ان را پرداخت کند.

مدیرکل درمان غیرمستقیم سازمان تامین اجتماعی گفت: ما باید در جایی با هم به توافق برسیم. باید بپذیریم که بودجه‌ی ما کم است و نمی‌توانیم همه را راضی کنیم و با آن کیفیتی که مد نظر است خدمات ارائه دهیم. نه ما این پول را داریم و نه کشورهای شبیه ما و نه حتی کشورهای بهتر از ما، اما آن‌ها از مکانیزم‌هایی استفاده می‌کنند. به طور مثال می‌گویند در یک بیمارستان چند درصد از تخت‌های تامین اجتماعی را به توریست بدهیم تا بخشی از هزینه‌ها فراهم و کیفیت بالا برود. اسم این رانت نیست بلکه مکانیسمی برای بالا بردن کیفیت و بالا بردن خدمات است اما خب با اینها مخالفت می‌شود.

غفاری در مورد بیمه تکمیلی گفت: سیستم باید قابل قبول باشد. واقعیت این است که نظام مدیریتی ما نظام خوبی نیست و من معتقدم مشکل ما از مدیریت است و لاغیر. برای بیمه تکمیلی سازمان ۵هزار میلیارد تومان پول می‌دهد. می‌توانستیم ۷۰بیمارستان و ۴۰۰ درمانگاه تعیین کنیم و بیمه شده‌ها از این مراکز خدمات بگیرند. اگر بیمه شده‌ها این مراکز و دانشگاه رفتند و اینها گفتند و مهر زدند که توان ارائه‌ی خدمت ندارند، بیمه شده هر جا برود ما باید پول آن‌ها را پرداخت کنیم. از طرف دیگر بازنشستگان نباید توقع داشته باشند ما به آنها در آتیه سرویس دهیم. ما می‌توانیم چنین کاری را انجام دهیم. ممکن است افرادی هم ناراضی شوند بالاخره در هر سیستمی افرادی هم ناراضی می‌شوند. البته این نظر شخصی است. باید نشست و بر سر یک مدل درست به نتیجه رسید.

وی در پایان گفت: ما در مملکت خود به این میزان از بلوغ فکری نرسیدیم که اگر قرار است برنامه‌ای بدهیم باید بر سر آن برنامه ماه‌ها کار فکری مداوم با آدم‌های باتجربه انجام دهیم. گاهی انتظارِ مسئولان این است که یک روزه به آن‌ها برنامه بدهیم که این کار امکان‌پذیر نیست. برنامه ساز و کار دارد و باید در یک سازکار منطقی نوشته شود تا قابلیت اجرایی داشته باشد.