هرچند از یکم فروردین ماه تا امروز که تقریبا به روزهای پایانی تعطیلات نوروزی نزدیک می‌شویم، هوای این شهر ابری، بارانی و سرد است و گاه نسیم ملایمی در شهر می‌وزد و تعداد گردشگران نسبت به سال های گذشته کمتر است، اما برخلاف تصورها که گفته می‌شود با این هوای سرد و بارانی، میهمان نوروزی به تبریز نمی‌آید، می‌توان سری به اماکن تاریخی و گردشگری شهر زد تا از نزدیک مشاهده کرد که گردشگران داخلی و حتی خارجی در همین ایام سرد نوروز چگونه در تحیر تاریخ و فرهنگ این کهن شهر مانده‌اند.
به گزارش جارچی اخبار به نقل از ایرنا، خانه‌های تاریخی چون «حریری» با تالار نقاشی بی نظیر، «امیرنظام» با حیاط دلچسب و موزه قاجارش، «صدقیانی»، «قدکی» و «بهنام» با معماری بی نظیر و قدیمی خود که محل تحصیل دانشجویان دانشکده معماری دانشگاه هنر اسلامی تبریز هستند یا عمارت ساعت شهر با تالار فرش‌های چندین متری که هنر اصیل این شهر را تداعی می‌کنند، مقبره الشعرای تبریز که مدفن بیش از ۴۰۰ شاعر و عرفای کشورمان است به همراه پارک «ائل گلی»، بازار مسقف شهر، کوه «عینالی» و موزه‌های بی نظیری که آثاری از دوران باستان تا معاصر را در خود جای داده‌اند، تنها گوشه کوچکی از هویت کهن شهر تبریز را نشان می‌دهند.
تعطیلات نوروزی امسال، فرصتی پیش روی مردم شهرهای مختلف کشور قرار داده تا با گذری به تبریز، از این یادگاران تاریخی شهر اولین‌ها دیدن کرده و با دوربین تلفن‌های همراه خود، لحظات نابی را در کنار تاریخ و فرهنگ گوشه‌ای از خاک کشورمان ثبت کنند.
امروز که باز هم هوا ابری است و باران نرم نرمک می‌بارد، گذرم به تعدادی مکان تاریخی شهرمان رسیده تا از نزدیک با حس و حال مسافران و نظرشان درباره کهن شهر تبریز آشنا شوم.
مقصد نخستم عمارت ساعت تبریز است، یکی از مکان‌های تاریخی پرتردد که در قلب شهر قرار داشته و میهمانان را در همان ابتدای دیدار به خود جذب می‌کند و غرق در تاریخ می‌سازد.
پیش از ورود به ساختمان می‌توان تعداد کثیری از بازدیدکنندگان را در حیاط مشاهده کرد که مشغول عکاسی از بنای ساعت هستند. در همین ابتدا، خانواده‌ای فارس زبان که در حال سلفی گرفتن هستند، نظرم را جلب می‌کند.
تبریز می‌تواند قطب گردشگری ایران باشد
به آن‌ها نزدیک شده و پس از اطلاع از اینکه مسافر شهرمان هستند، شروع به گفت‌وگو می‌کنم، نسیم ایزدی، مادر این خانواده که ۵۴ سال دارد، در خصوص حضورشان در تبریز، می‌گوید: ساکن تهران هستیم و چون خاله بنده در تبریز سکونت دارد، امسال برای سومین بار به تبریز آمده‌ایم ولی بار اول است که می‌خواهیم از مکان‌های تاریخی این شهر بازدید کنیم.
وی ادامه می‌دهد: همان طور که تبریز قبلا مرکز گردشگری کشور بوده، این شهر الان نیز می‌تواند قطب گردشگری ایران باشد زیرا زیبایی‌های بسیار خاص و بی نظیری دارد و نظر هر گردشگر داخلی و خارجی را به خود جلب می‌کند.
وی می‌افزاید: قبلا به پارک ائل گلی رفته‌ام و امروز نیز به تعدادی از موزه‌ها و خانه‌های تاریخی خواهم رفت که اولین مقصدم نیز عمارت ساعت است و به اتفاق خانواده از این عمارت زیبا بازدید می‌کنیم.
پس از اتمام گفت‌وگویمان با این خانواده،نظرم به سمت مردی که با لهجه خراسانی در حال صحبت با تلفن است جلب می‌شود، به سراغ او رفته و پس از اتمام تماسش، به گفت‌وگو می‌پردازیم.
آثار باستانی و قدمتی که تبریز دارد، من را جذب خودش کرد
نامش مرتضی خالقی و متولد شهر کلات نادر از خراسان رضوی است، وقتی از او درباره سفرش به تبریز می‌پرسم، پاسخ می‌دهد: گذرم زیاد به تبریز خورده ولی فقط از کنار این شهر رد شده‌ام و توفیقی نداشتم تا اوقاتی را در شهر بگذرانم اما امسال به همراه دوستانی که در تبریز دارم، تصمیم گرفتیم از تعدادی مکان‌های گردشگری این شهر بازدید کنیم.
وی می‌افزاید: تبریز شهر بسیار قشنگی است به واقع از حضور در این شهر و بازدید از مکان‌های تاریخی و گردشگری آن لذت بردم.
وی در خصوص تصورش درباره تبریز، می‌گوید: شهر خوبی است و آدم ضعیفی ندارد، منظور از آدم ضعیف، از نظر مالی می‌گویم، حتی اگر فردی در این شهر وضعیت مالی خوبی نیز نداشته باشد، همشهری‌هایش آنقدر هوای همدیگر را دارند که نمی‌گذارند، دستش را جلوی کسی دراز کند.
خالقی ادامه می‌دهد: من اهل تبریز نیستم اما می‌دانم که کارخانه تراکتورسازی به عنوان بزرگترین کارخانه این شهر، تقریبا تمام تراکتورهای کشور را تامین و از صفر تا صد آن را تولید می‌کند. ظرفیت‌های این شهر از نظر فرهنگی و صنعتی بسیار زیاد است.
وی در خصوص اینکه آیا باز هم برای گردش به این شهر خواهد آمد، تصریح می‌کند: آثار باستانی و قدمتی که این شهر دارد، من را جذب خودش کرد و با دوستانم قرار گذاشته‌ایم تا در تابستان، به همراه همسرم بار دیگر برای گردش به این شهر بیاییم.
باران همچنان نرم نرمک بر سر شهر می‌بارد ولی گردشگران، خیس شدن را به جان می‌خرند و در زیر باران به گرفتن عکس ادامه می‌دهند.
در ادامه به داخل عمارت می‌روم. موزه شهرداری در طبقه اول عمارت قرار دارد، از پله‌ها بالا رفته و به طبقه دوم می‌رسم، تالار فرش از دور خودنمایی می‌کند. این تالار، ۹ تخته فرش دارد که در سال ۱۳۲۰ کار بافت آن‌ها تمام شده و به شهرداری تبریز تحویل داده شده‌اند.
در این تالار، فرشی به مساحت حدود ۱۱۱ متر مربع در میانه تالار گسترده شده است که رنگ گل‌های آن، گیاهی و از گل‌های واقعی گرفته شده است.
چرخی در تالار می‌زنم. در همین حین زوجی متفاوت از دیگر افراد را می‌بینم، به نظر می‌رسد که زنی با چهره شرقی و همسرش که احتمالا ایرانی است، وارد تالار فرش شده‌اند، به سمت آن‌ها رفته و از نزدیک صحبتی را آغاز می‌کنیم.
«دانیال» اهل تهران و «فی» اهل کشور مالزی است. آن‌ها سال ۲۰۱۸ با هم ازدواج کرده‌اند.
دانیال می‌گوید: من تقریبا به تمام شهرهای کشور سفر کرده‌ام اما تا به امروز به قسمت شمال غربی نیامده بودم که امسال فرصتی پیش آمد تا با همسرم سفری به تبریز داشته باشیم.
وی ادامه می‌دهد: سعی می‌کنیم هر بار که فرصتی پیش آمد، با همدیگر به شهرهای مختلف سفر کنیم. نوروز امسال برای سه روز به تبریز آمده‌ایم. بسیار از تبریز خوشمان آمده است. جاهای دیدنی بسیاری دارد و غذاهای آن نیز بی نظیر است. مردمی مهربان و خوش برخورد دارد. فکر نکنیم که بتوانیم در این سفر تمام اماکن تاریخی آن را ببینیم و همه غذاهای خوشمزه آن را امتحان کنیم.
فی همسر مالزیایی او نیز ادامه می‌دهد: من اهل مالزی هستم. الان دومین روزی است که در تبریز حضور داریم. به خانه مشروطه، بازار تبریز و ائل گلی سر زده و الان هم به عمارت ساعت آمده‌ایم.
باز هم تبریز خواهم آمد
وی می‌گوید: تبریز، شهر بسیار زیبایی است، ما غذاهای بسیار خوب این شهر را در ۲ روز امتحان کرده‌ایم، نخستین بار «تاواکبابی» خوردم که بسیار خوشمزه بود، تمام مخلفات آن مثل پیاز، بادمجان، فلفل و حتی خود کباب آنقدر خوشمزه بود که یکی از غذاهای مورد علاقه‌ام شده است و حتی قرابیه، شیرینی اصیل این شهر هم بسیار عالی بود.
وی در خصوص اینکه آیا باز هم می‌خواهد که به تبریز بیاید، می‌افزاید: به طور قطع باز هم تبریز خواهم آمد، غذاها و خوراکی‌های بسیار دلچسب و اماکن گردشگری زیبایی دارد که قطعا در یک سفر نمی‌توان همه آن‌ها را امتحان و بازدید کرد.
با این زوج ایرانی-مالزی خداحافظی کرده و از عمارت ساعت نیز خارج می‌شوم. باران شدت گرفته و گاه تبدیل به برف می‌شود. شاید از عجایب باشد اما ما در تبریز به این حالت عادت کرده‌ایم که گاهی ممکن است باران و برف همزمان ببارد.
زیر باران رهسپار خانه نیکدل می‌شوم. تقریبا نزدیک عمارت ساعت است. همچنان گردشگران در حال بازدید از این خانه قدیمی هستند. آنچه که در این خانه به چشم می‌خورد، علاوه بر معماری قدیمی و حس و حال تاریخی آن، تکنولوژی جدیدی است که در قسمت زیرزمین این خانه و پشت پارچه‌های سیاه تعبیه کرده‌اند.
تکنولوژی که انعکاس دهنده ماه به همراه سیم‌هایی است که بدون منبع الکتریسیته، در تاریکی مثل ستاره می‌درخشند. به گفته‌ی راهنمای گردشگران که در خانه نیکدل مستقر است، گویا روزهای گذشته هیاتی از ژاپن به تبریز سفر کرده و از اماکن تاریخی این شهر بازدید کرده‌اند که در این راستا تکنولوژی جالب ژاپنی‌ها در تعدادی از خانه‌های تاریخی شهر برای بازدید عموم راه اندازی شده است.
متاسفانه پروژکتوری که قسمتی از این اکتشاف بوده و ماه را انعکاس می‌دهد، خراب شده و با ناامیدی از دیدن این اکتشاف ژاپنی از خانه نیکدل خارج شده و به سمت خانه امیرنظام حرکت می‌کنم.
همچنان باران به شدت می‌بارد و وقتی به خانه امیرنظام می‌رسم، تعداد محدودی از گردشگران را می‌بینم که یا با چتر در حال عکاسی در حیاط هستند و یا بدون چتر در داخل بنای خانه پناه گرفته‌اند تا باران مجال بیرون رفتن و عکاسی بدهد.
تبریز، شهر شگفتی‌های تاریخی است
یک مادر به همراه پسر ۱۰ ساله خود، چتر به دست به سمت داخل خانه حرکت می‌کند. یک خانواده سه نفره نیز در سوی دیگری از حیاط در حال عکاسی از دخترشان هستند.
این خانواده اهل تهران هستند ولی چند سالی است که به خاطر کار پدر در تبریز ساکن شده‌اند. برایشان جای تعجب دارد که طی این سال‌ها فرصتی پیش نیامده تا به اماکن تاریخی تبریز بروند و بیشتر با این شهر اولین‌ها آشنا شوند. به اذعان خودشان، تبریز، شهر شگفتی‌های تاریخی است.
باران دیگر مجال ایستادن نمی‌دهد و گرچه اماکن تاریخی بسیاری برای گشت و گذار مانده اما سفر ما برای تبریزگردی در همین نقطه پایان می‌یابد.